ปราณโอสถ กายรวมใจ กรรมฐานในวิถีมรรคาปฏิปทา

เรื่อง  หน้าที่พุทธบริษัทที่พึงกระทำต่อพระธรรม แสดงธรรมเนื่องในวันอาสาฬหบูชา

แสดงธรรมวันที่ ๑ สิงหาคม ๒๕๖๖  ณ ศาลาปฏิบัติธรรม  

สาระสังเขป

          กล่าวถึงหน้าที่ของพุทธบริษัท ได้แก่ การปฏิบัติธรรม การปฏิบัติบูชาที่ก่อประโยชน์ส่วนตน ประโยชน์ส่วนรวม พุทธบริษัท ไม่ได้มีแต่เพียงแค่ว่า เอาตัวเองรอด ต้องทำให้พุทธศาสนารอดด้วย สังคม สิ่งแวดล้อม ประเทศชาติรอดด้วย และต้องทำให้พระธรรมวินัยอยู่รอดอย่างยั่งยืนด้วย   ศาสนานี้จะอยู่ครบ ๕,๐๐๐ ปีหรือไม่ อยู่ที่ความสามารถของพวกเราพุทธบริษัท ความร่วมไม้ร่วมมือ ร่วมแรงร่วมใจ ความรับผิดชอบ และการกระทำตนให้เป็นประโยชน์ท่านอย่างเหมาะสม  

(กราบ) 

เจริญธรรม เจริญสุข ท่านสาธุชนคนใฝ่ดีที่รักทุกท่าน 

วันนี้ เราท่านทั้งหลายได้มาพร้อมกันเพื่อแสดงมุทิตาสักการะ เทิดทูนพระคุณขององค์พระบรมศาสดา อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า เทิดทูนพระธรรมอันเป็นคำสั่งสอนขององค์ 

พระบรมศาสดา เทิดทูนพระสงฆ์อันเป็นสาวกแห่งองค์พระบรมศาสดา ผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ปฏิบัติตรง ถือว่า เป็นการแสดงคารวธรรมต่อรัตนตรัยทั้ง ๓ ที่ถือว่าวันนี้เป็นวันเกิดครบ ๓ รัตนะที่เรียก_ พระพุทธรัตนะ พระธรรมรัตนะ พระสังฆรัตนะ เพราะเป็นวันที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงปฐมเทศนา และทำให้เกิดพระสงฆ์องค์แรกของโลก คือ พระอัญญาโกณฑัญญะ 
 

๐ การปฏิบัติธรรมคือการทำหน้าที่  

แต่สิ่งหนึ่งที่เราท่านทั้งหลายอาจจะหลงลืมไปและไม่ได้ตระหนัก คือ การปฏิบัติธรรม คือ การทำหน้าที่  สิ่งที่พวกท่านทำอยู่นี่ คือ วิถีหนึ่งในการทำหน้าที่ของพุทธมามกะ หรือพุทธบริษัทที่ดี ที่ถวายความเคารพนบนอบ เทิดทูนบูชา 

การทำหน้าที่ในขั้นต่อมา คือ การปฏิบัติบูชา อันนี้เป็นการทำหน้าที่อย่างดียิ่ง อย่างสมบูรณ์แบบ และอย่างสำคัญมาก ในการปฏิบัติบูชานั้นมีแบ่งออกเป็น ๒ ลักษณะ คือ                  ๑. ปฏิบัติแล้วเกิดประโยชน์ต่อส่วนตน  

๒. ปฏิบัติแล้วเกิดประโยชน์ต่อส่วนรวม  

เราท่านทั้งหลายมักจะเอาตนเป็นที่ตั้ง เอาตนเป็นประมาณ เอาตนเป็นข้อจำกัด เป็นข้อสังเขป ว่า เน้นประโยชน์ตนเป็นใหญ่ แต่เราอาจจะหลงลืมไปว่า ประโยชน์ท่านซึ่งเป็นคำสอนครั้งสุดท้ายขององค์พระบรมศาสดาว่า “ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงยังประโยชน์ตน  และประโยชน์ท่าน  ประโยชน์ท่าน”  เราจะหลงลืมไป 

 
๐ ประโยชน์ท่าน อยู่ตรงไหนเล่า 
              ภาระหน้าที่ของพุทธบริษัท ไม่ใช่มีแค่แสวงหาแต่ประโยชน์ตน ต้องหมายรวมประโยชน์ท่านด้วย ประโยชน์ท่าน ในที่นี้คืออะไร  
              เราท่านทั้งหลายคงจะรู้กันดี เวลานี้สถาบันหลักของชาติ ศาสนา และ พระมหากษัตริย์ รู้สึกจะตีบตัน หรือว่า โดนกลั่นแกล้ง รังแก โดนบอนไซอยู่ในกระถางที่ไม่มีโอกาสจะเจริญงอกงามเติบโต เพราะมีผู้คนรุ่นใหม่ ๆ ส่วนใหญ่ปฏิเสธที่จะสืบทอดรดน้ำพรวนดินต้นโพธ์ต้นไทรต้นนี้ให้เจริญเติบโต รุ่งเรืองไปได้ มีแต่จะตัดกิ่ง ริดกิ่งริดก้าน ตัดราก ดีไม่ดีก็วางยาเสียเลย ให้ตายคาที่  เพราะอย่างนี้แหละ หลายคนอาจจะมองว่า  

ทำไมหลวงปู่ไปแสดงความยินดี อนุโมทนาที่เพนกวิน หรือไมค์เข้ามาบวช 

ในมุมมองของประโยชน์ท่าน หลวงปู่มองว่า นั่นคือส่วนที่ดีงาม เพราะอย่างน้อยมีพืชพรรณ มีเมล็ดพันธ์ุแห่งพุทธะเจริญเติบโตงอกงาม ส่วนจะเจริญมาดีไม่ดี ก็ขึ้นอยู่กับวิธีสอน วิธีทำ วิธีพูด วิธีคิด และวิธีปฏิบัติของพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ที่เมล็ดพืชเมล็ดนั้นไปตกในถิ่นฐานใด ในสถานที่แห่งใด จะงอกงามดีหรือไม่ หรือจะกลายเป็นพืชเหี่ยว พืชเน่าเฉา ไม่เจริญเติบโต อันนั้นขึ้นอยู่กับปัจจัยแวดล้อมรอบกาย สิ่งทั้งหลายเหล่านี้เป็นประโยชน์ท่าน 

โดยภาระหน้าที่ของคำว่า พุทธบริษัท ไม่ได้มีแต่เพียงแค่ว่า เอาตัวเองรอด ต้องทำให้พุทธศาสนารอดด้วย สังคม สิ่งแวดล้อม ประเทศชาติรอดด้วย และต้องทำให้พระธรรมวินัยอยู่รอดอย่างยั่งยืนด้วย   

แล้วมันจะอยู่รอดอย่างยั่งยืนได้อย่างไรถ้าไม่มีใครมาสืบทอด สืบต่อมหาปณิธานอันยิ่งใหญ่ของพระบรมศาสดา ไม่มีใครมาศึกษาเล่าเรียนพระธรรมวินัย ไม่มีใครมาสนใจ ใส่ใจต่อหลักธรรมคำสั่งสอนของพระศาสดา ไม่มีใครจะธำรงรักษาไว้ซึ่งจารีต ขนบธรรมเนียมและวิธีปฏิบัติในพระพุทธศาสนา 
 

๐ ปลูกฝัง สร้างริ้วรอย  
              สิ่งหนึ่งที่วันนี้หลวงปู่ภาคภูมิยินดีมากๆ คือ พวกเราพาลูกพาหลานเข้าวัด ได้มาสัมผัสสิ่งงดงาม ประเพณี วัฒนธรรม ศิลปะ สิ่งแวดล้อมที่อบอวลไปด้วยกลิ่นอายของบรรยากาศแห่งการบำเพ็ญบุญ กลิ่นธูป ควันเทียน สิ่งแวดล้อมที่สร้างริ้วรอยแห่งศรัทธาปสาทะให้เกิดในจิตใจเด็กๆ ซึ่งวันข้างหน้า เขาต้องโตเป็นผู้ใหญ่ เขาได้รับการปลูกฝังริ้วรอยจากผู้ใหญ่ใจดี พ่อแม่ผู้ปกครองให้รู้จัก จำจารีตประเพณี วัฒนธรรม และสิ่งที่งดงาม ที่เข้าวัด ได้ปฏิบัติธรรม ฟังธรรม รักษาศีล ได้สวดมนต์ภาวนา ใส่บาตร ทำบุญ 

ทำไม่ใช่ครั้งเดียวหยุดลูก ต้องทำบ่อยๆ เพราะอะไร เพราะพวกนี้เขาต้องรับมรดกจากเรา จากพุทธบริษัท เขาต้องรับภารกรรมและหน้าที่ที่บรรพบุรุษต้องส่งมอบ ถ่ายทอดต่อกับเขา และเขาต้องส่งมอบ ถ่ายทอดต่อให้กับลูกหลานเขา เหลนเขา โหลนเขา ถ้าทำกันต่อๆ เนื่องอย่างนี้ พระพุทธศาสนาอยู่ครบถ้วน ๕,๐๐๐ ปีแน่   

วันนี้ แต่ละวัดจะหาพระจำพรรษา ๕ รูปยังยากเลย มีการยืมพระรับกฐินทั้งที่แท้จริงแล้วตามพระธรรมวินัย ยืมไม่ได้ เพราะฉะนั้น เพนกวินไปบวช ไมค์ระยองไปบวช คนอื่นอาจจะไปตำหนิติด่าว่า บวชได้หรือ ผิดกฎหมาย..โอ้โห มันดีจะตายไป อย่างน้อยก็เป็นคุณต่อพระศาสนา ถ้าเขาสามารถบวชได้ แล้วลองคิดดู คนที่ติดตามเขาเกิดอยากบวชตามๆ กันมาบ้าง เป็นต่อพระศาสนามั้ย (เป็น)  

อย่าใจแคบ เห็นแต่ประโยชน์ส่วนตนและความมัน สะใจเป็นใหญ่ นั่นไม่ใช่วิถีแห่งพุทธที่ดีลูก ไม่ใช่วิถีแห่งการที่จะทำท่านรุ่งเรืองเจริญเลย มันกลายเป็นประโยชน์ตนอย่างเดียว และเป็นประโยชน์ตนที่ไม่ใช่ประโยชน์เลย กลายเป็นการจองล้างจองผลาญ จองเวรไม่จบสิ้นด้วยซ้ำไป   

เขาทำดี เราไม่ได้ร่วมทำกับเขาก็ต้องอนุโมทนา ปัตตานุโมทนามัย บุญสำเร็จได้ด้วยการอนุโมทนา นั่นต่างหากเล่าจึงจะถือว่าเป็นส่วนดี และเราได้สร้างริ้วรอยแห่งความงดงาม 
ทำภาระหน้าที่ของคำว่า พุทธบริษัทที่ไม่จำกัด ไม่ใช่พุทธบริษัทจำกัดเอ๋ย จำกัดเฉพาะประโยชน์ตน ประโยชน์ท่านไม่ทำ ถ้าอย่างนั้น บ้านเมืองนี้จะอยู่อย่างไร ทุกวันนี้ วัดเป็นหลายสิบวัด เป็นร้อย ๆ วัดที่ร้าง หาพระจำพรรษาไม่ได้ 
              เพราะฉะนั้น ท่านที่รักทั้งหลายต้องช่วยกัน เข้าวัด อย่ามาคนเดียว อย่าทำเป็นพระพรหม เวลาไปทำความดี ชวนๆกันไป โดยเฉพาะลูกเด็กเล็กแดง คนรอบข้าง ใกล้ชิด ชวนกันลูก เพราะไม่ใช่แค่ชวน แต่หมายถึงอนาคตของชาติ ความอยู่รอดของพระศาสนา 

ศาสนานี้จะอยู่ครบ ๕,๐๐๐ ปีหรือไม่ อยู่ที่ความสามารถของพวกเราพุทธบริษัท ความร่วมไม้ร่วมมือ ร่วมแรงร่วมใจ ความรับผิดชอบ และการกระทำตนให้เป็นประโยชน์ท่านอย่างเหมาะสม 

๐ สัญญาณอันตราย ต่อชาติ ศาสนา สถาบันพระมหากษัตริย์    

ทำไมหลวงปู่ต้องมาพูด เพราะเห็นสัญญาณอันตรายที่จะเกิดต่อชาติ ต่อศาสนา ต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ ที่เราต้องหาทุกกรรมวิธีที่ป้องกัน อย่างน้อย พอได้พูดได้บ่น ได้พ่นออกไปให้คนตระหนักคิด ระลึกถึง และหยิบฉวยเอามาใช้ เอามาวิเคราะห์ใคร่ครวญ แค่มาวิตก มาตรึก มาเกิดข้อกังวลขึ้นในจิตใจ ก็ดีกว่าเขาคิดไม่ถึง…กูลืมไปได้ยังไง กูมาอยู่คนเดียวในวัด แล้วลูกหลานกูไปอยู่ไหนหมด  แล้ววันข้างหน้าใครจะมาบวชเฝ้าวัด ใครจะมาสืบทอดมหาปณิธานอันยิ่งใหญ่ของพระบรมศาสดา ใครจะมาสืบทอดหลักพระธรรมวินัย หลักคิด หลักทำ หลักพูดที่เป็นหลักใจ หลักชัยอันวิเศษสุดแม้นพรหม มาร เทวดายังต้องยอมรับ สักการะ กราบไหว้ แล้วทำไมเราไม่สืบทอด จะจบแค่อายุเราเท่านั้นเหรอ คิดแบบนี้บ้าง แล้วประโยชน์ท่านหายไปไหน 

         คำสั่งพระพุทธเจ้าก่อนปรินิพพาน พระองค์ทรงสั่งไว้ว่าอย่างไร ทำประโยชน์ตนและประโยชน์ท่านให้ถึงพร้อม 

เราทำแค่ประโยชน์ตน แล้วประโยชน์ท่าน เราไม่ได้ทำ แล้วเราจะเป็นสาวกที่งดงามและดีเลิศประเสริฐพร้อมต่อหลักธรรมคำสั่งสอนของพระบรมศาสดาได้อย่างไร   

ตายไปเทวดาตั้งข้อสงสัย ยมบาลตั้งคำถาม ..มึงทำประโยชน์ท่านอะไรบ้าง อย่าลืม คนตายทุกคนต้องโดนยมบาลถาม ประโยชน์ ๒ อย่างนะ ถ้าถามแล้วตอบไม่ได้ 

-ประโยชน์ตน ก็มีนี่ไง ทำมาหากิน มีครอบครัว มีฐานะมั่นคง สวดมนต์ ภาวนา ทำบุญ ใส่บาตรทุกเช้า 
              -แล้วประโยชน์ท่าน  บริจาคทานมั่ง ใส่บาตรมั่ง เป็นประโยชน์ท่านหรือเปล่า ถ้าไม่ใส่ พระไม่ได้ฉันนะ เถียงกับยมบาล 
              เอ้า กูยอมรับว่าประโยชน์ท่าน แต่มึงแค่ใส่บาตร แล้วประโยชน์ระยะยาวอยู่ตรงไหน 

ประโยชน์ท่าน มีทั้งประโยชน์เบื้องต้น ประโยชน์ท่ามกลาง และประโยชน์ในที่สุด  แม้ประโยชน์ตน ก็มีประโยชน์เบื้องต้นประโยชน์ท่ามกลาง และประโยชน์ในที่สุด สรุปแล้ว มึงทำแต่ประโยชน์สั้นๆ แต่ประโยชน์ท่ามกลางและที่สุดไม่ได้ทำ ไม่ได้ทำแล้วยังไง มึงก็อยู่ตรงนี้แหละ อย่าเพิ่งไปไหนเลย  เลยอยู่แต่ตรงนั้นแหละ ตรงไหนล่ะ? (นรก) 

๐ ทำหน้าที่พุทธบริษัทที่พึงกระทำต่อพระธรรม  

เพราะฉะนั้น ลูกหลานที่รักทั้งหลาย วันนี้วันอาสาฬหบูชา ควรจะต้องพูดถึง พระธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงแสดง แต่สิ่งสำคัญก่อนจะเข้าถึงพระธรรมที่องค์พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดง เราต้องเริ่มต้นเตรียมการ เตรียมกาย เตรียมใจพร้อม ให้รู้จักภาระหน้าที่ และกระบวนการที่เราพึงจะกระทำต่อพระธรรมคำสั่งสอนนั้นๆ ว่าเราทำครบสมบูรณ์มั้ย  เราทำถูกต้องตามภาระหน้าที่คำว่า พุทธบริษัทมั้ย 

ถ้าเรายังไม่ทำ ต่อให้รู้มากไปก็ไม่ได้อะไร เหมือนกับขยะกองใหม่ที่มาเพิ่มขึ้น เหมือนกับภาชนะสกปรกแล้วเอาน้ำหอมไปใส่ ยังไงก็ไม่ได้หอมขึ้นมาได้ แม้หอมก็หอมชั่วครู่ แต่ความสกปรกมีมากกว่า สุดท้าย จากที่หอมกลายเป็นเหม็นเขียว เหม็นสาบไป 

แต่ถ้าล้างภาชนะให้สะอาดพร้อมที่จะใส่ทุกอย่างได้ คือ เตรียมการ เตรียมกาย เตรียมใจให้เหมาะสม รู้ว่าภาระหน้าที่และสิ่งที่มีและควรจะทำคืออะไร ทีนี้อะไรใส่ลงไปก็กลายเป็นประโยชน์ทั้งหมด ไม่เป็นขยะ   

อะไรที่มีมารับเอาไว้กลายเป็นสาระ ไม่ใช่ อสาระ 

ฉะนั้น ลูกหลานทั้งหลายต้องทำความเข้าใจในบทบาท ภาระ และหน้าที่ของตน ยิ่งยุคปัจจุบัน โลกและสังคมเปลี่ยนแปลงเร็วมาก แล้วเราจะอยู่อย่างไรชนิดที่ไม่โดนเบียดตกขอบ ไม่โดนทอดทิ้งไว้ข้างหลัง หรือ ไม่โดนทำร้ายทำลายจนกลายเป็นสูญพันธุ์ไป  

๐ หน้าที่ของพุทธบริษัท คือ ยังประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน   

เราไม่ได้ต้องการไปสู้กับใคร แต่ทำหน้าที่ของตนให้สมบูรณ์เท่านั้นแหละ หน้าที่ของพุทธบริษัท คือ ยังประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน 

ประโยชน์ตน มีอะไรบ้าง  ประโยชน์ในเบื้องต้น ท่ามกลาง และที่สุด 

-ประโยชน์ในที่สุด คือ  นิพพาน ความดับเย็น.. วาง ว่าง ดับ เย็น 

-ประโยชน์ในท่ามกลาง คือ เข้าใจ รู้จัก แจ่มแจ้งในหลักแห่งความเป็นจริง 

-ประโยชน์ในเบื้องต้น คือ หาเลี้ยง หาอยู่ หากิน ดำรงชีวิต สร้างครอบครัว สร้างฐานะ สร้างสังคม รักษาสิ่งแวดล้อม 

แม้นที่สุดประโยชน์ท่านก็มีลักษณะอย่างเดียวกัน ไม่ได้แตกต่างกันเลย 

ถ้าเราทำ ๒ สิ่งนี้ให้สมบูรณ์ ทั้งประโยชน์ตน ประโยชน์ท่าน ทีนี้จะเรียนรู้อะไร จะเข้าใจอะไร จะศึกษาอะไร จะสดับตรับฟังพระธรรมเทศนาหัวข้อใดๆ ก็จะซึมซับได้ง่ายเหมือนสำลีขาวๆ หรือฟองน้ำที่พร้อมจะดูดซึมซับได้ทุกอย่างที่เข้ามาใกล้ จะง่ายต่อการเรียนรู้ศึกษา  

ที่พูดนี่เพราะความเป็นห่วง 
              ๑. เป็นห่วงตัวท่านทั้งหลายเองว่า จะทำหน้าที่ไม่ครบสมบูรณ์ 
              ๒. ห่วงความอยู่รอดของพระธรรมวินัย 
              ๓. ห่วงความดำรงอยู่ ตั้งมั่นของชาติ ศาสน์ กษัตริย์ 
              ๔. ห่วงว่า เราจะละเลยภาระหน้าที่ของเรา  

จนกลายเป็นเหมือนกับน้ำผึ้งหยดเดียวที่เราหลงลืมไปได้อย่างไร แล้วมานึกคิดอีกที กูเสียใจแล้ว หมดเรี่ยวแรงที่จะทำอะไรแล้ว  สุดท้าย ศักยภาพของความเป็นมนุษย์ที่เราใช้ไม่สมบูรณ์ เขาให้เราเกิดมาเป็นมนุษย์เพื่อทำประโยชน์ ๒ สิ่ง คือ ประโยชน์ตน และประโยชน์ท่าน แล้วเราทำไม่สมบูรณ์ วันข้างหน้าก็ไม่สมบูรณ์เหมือนกัน ถ้าจะได้เกิดเป็นมนุษย์กับเขา ก็เกิดแบบไม่สมบูรณ์ บ้าๆ บอๆ ป้ำๆ เป๋อๆ ขาดๆ เกินๆ พิกลพิการ สติปัญญาไม่พัฒนา ไม่รุ่งเรือง ไม่เจริญ  
 

๐ กรรม มี ๓ ลักษณะ คือ กายกรรม วจีกรรม และมโนกรรม 

มนุษย์ทำอย่างไรได้อย่างนั้น คิดอย่างไรได้อย่างนั้น  กรรม มี ๓ ลักษณะ คือ กายกรรม วจีกรรม และมโนกรรม  

ความไม่สมบูรณ์เกิดจากอะไร เกิดได้ทั้งกายกรรม วจีกรรม และมโนกรรม เมื่อเราทำกรรมอันไม่สมบูรณ์ อย่าหวังเลยว่า ภพชาติต่อไปเราจะได้ความอุดมมั่งคั่ง สมบูรณ์แบบ .. ไม่มีสิทธิ์ 

แล้วอะไรที่เป็นความสมบูรณ์ ประโยชน์ตน ประโยชน์ท่านสมบูรณ์แบบ คือ ประโยชน์เบื้องต้น ประโยชน์ท่ามกลาง และประโยชน์ในที่สุด ทำให้สมบูรณ์แบบ ถึงจะได้บ้างเสียบ้าง แต่อย่างน้อยก็ลงมือทำ ดีกว่าไม่คิดจะทำ และหลงลืมที่จะทำ อันนี้น่าเสียดายที่ได้เกิดเป็นมนุษย์กับเขาชาติภพหนึ่ง 

เป็นมนุษย์สุดประเสริฐดีเลิศพร้อม ไม่ได้เป็นง่าย เป็นเดรัจฉาน เป็นได้ง่าย เป็นสัตว์นรก ยิ่งง่ายกว่า เดรัจฉานมีจำนวนมากกว่ามนุษย์ เพราะเป็นมนุษย์อย่างดีไม่ได้ สัตว์นรกมีมากกว่าเดรัจฉาน เพราะเป็นสัตว์เดรัจฉานที่ดีไม่ได้  ระหว่างมนุษย์กับเทวดา มนุษย์มีมากกว่าเทวดา 

วันนี้วันอาสาฬหบูชา เป็นวันที่ลูกหลานพยายามที่จะทำประโยชน์ตน พูดมาทั้งหมด เพื่อเตือนให้ท่านทั้งหลายได้รับรู้ว่า  

อย่าทิ้งประโยชน์ท่าน อย่าลืมประโยชน์ท่าน  แน่นอนล่ะ ที่ท่านให้มา ถวายมา ได้ทั้งประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน แต่มีประโยชน์ท่านที่เราหลงลืมและไม่ได้ลงไม้ลงมือกระทำ และเป็นความยั่งยืนอยู่รอดปลอดภัย เอาอาหารมาถวายพระ พระแต่ละองค์ที่มาบิณฑบาต อายุมากหรือน้อย เลี้ยงไป ๆ มรณภาพไปทีละองค์ แต่ใครตายก็ช่าง กูยังไม่ยอมตายหรอก กูยังดิ้นรนกระเสือกกระสนอยู่อีกนาน แล้วมึงคิดว่าจะมีแรงอะไรไปทำได้มากขนาดนั้น  

ทำไมเราไปมีปลูกฝัง ไม่สร้างสมหน่อเนื้อเชื้อสายพระธรรมวินัย ไม่สั่งสมอบรม 

ศากยวงศ์ให้เพิ่มพูนมากขึ้น  เวลาคนเข้ามาบวชยิ่งหายาก แล้วยิ่งบวชเอาพรรษา ยากไหม ยากหลวงปู่ถึงได้บอกใครบวชก็ต้องอนุโมทนา ถือว่าเป็นเรื่องดีเป็นประโยชน์ท่าน จะเป็นฝ่ายศัตรู ฝ่ายมิตรก็ให้ได้บวชเถอะ พระศาสนาได้ประโยชน์มั้ย ได้  อย่าไปจองล้างจองผลาญ ตั้งข้อรังเกียจ ตั้งแง่จับผิด มันเป็นบาปกับเรา เขามาทำดีเราต้องอนุโมทนากับเขา บวชวัดไหนก็ได้  

ขอให้ได้บวช เพราะการบวชคือการสืบทอดอายขัยของพระธรรมวินัย และพระพุทธศาสนา อย่างน้อยพรรษาหนึ่ง 

น่าห่วงเวลานี้ สังคม สิ่งแวดล้อม เปลี่ยนเร็วมาก ความเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็ว แล้วเผ่าพันธุ์สลิ่มอย่างพวกเรามัวแต่ภูมิใจอยู่ในน้ำกะทิสลิ่ม แต่ไม่ได้มองโลกเราตามเขาไม่ทันแล้วทำอย่างไร  แค่รักษาที่มีไว้นี่เราก็แย่แล้ว  แต่ถ้าเราจะทำเพียงแค่รักษาที่มีไว้ มันอายบรรพบุรุษ อายปู่ อายย่า อายโคตรเหง้าที่อยู่ข้างหลังเรา…อะไรวะกูรักษาส่งให้มึงแล้วมึงมาสูญเปล่า มาล่มสลายในยุคของมึง อายที่จะไปมองหน้าบรรพบุรุษ อายที่จะเงยหน้าดูฟ้า มัวแต่ก้มหน้าทิ่มดินอยู่อย่างนั้น 

อย่างน้อยต้องรู้สึกภาคภูมิว่า เราได้ทำหน้าที่ลูกไทยหลานไทยที่ดีที่สืบทอดมรดกของวัฒนธรรม ความเชื่อ ศิลปะ สิ่งแวดล้อม คำสอนที่ดีงามให้กับหลาน เหลน โหลน ลูกเรา ให้ได้รับรู้ แล้วเขาทำกันมาเป็นรุ่นๆ อย่างนี้จนถึงเรา ทำไมเรารักษาไม่ได้  เพราะเราไม่ทำหน้าที่ไง กลับมาถึงคำเบื้องต้นว่า  

๐ การปฏิบัติธรรมะ คือ การทำหน้าที่ 

หน้าที่ที่มีที่เราต้องกระทำ คือประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน หน้าที่ของพุทธบริษัทที่ดี ให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาท นั่นแหละคือ ผู้ปฏิบัติธรรมอย่างแท้จริง 

ส่วนเรื่องทำกรรมฐาน เป็นประโยชน์มั้ย  เป็นประโยชน์ใคร (ประโยชน์ตน)  
งั้น กูถึงได้ทำทุกเรื่องไง มึงเห็นมั้ย หลวงปู่ทำกรรมฐานมั้ย กูทำพระทุกวันนี้ กูก็ทำกรรมฐาน กูภาวนาทั้งวัน พระองค์หนึ่งกูสวดมนต์บทหนึ่งนะ ไม่ใช่ส่งเดชซี้ซั้วนะ ทั้งวัน กูอยู่แต่อารมณ์ภาวนา มึงนึกว่ากู บื้อ บ้าใบ้ งมงาย เอาแต่ปั๊มพระ กูปั๊มเพราะแม่มาขอให้กูทำพระธรรมขันธ์ อุทิศส่วนกุศลให้ท่าน….ทำไปภาวนาไป รักษาอารมณ์จิตไม่ให้กระเพื่อม   
 

๐ กรรมฐานทำพระ  

ทำเป็นประโยชน์ท่านมั้ย มึงได้ไปมั้ยล่ะ นั่นแหละประโยชน์ท่าน และเป็นประโยชน์ 

พระศาสนา อีก ๒๐๐ ปี ๕๐๐ ปี ข้างหน้า ที่เรารู้ว่า พระพุทธศาสนามีมายาวนาน กรุงสุโขทัย นอกจากเราเห็นเจดีย์แล้ว เราเห็นพระกรุ พระเครื่อง…นี่คือหลักฐาน เครื่องยืนยันว่า คนสมัยโบราณเจาเคารพศรัทธาพระพุทธศาสนากันอย่างไร เขารักษาธำรงค์คงไว้และสืบทอดถึงมือเรา 

 แล้วเราจะจบอยู่แค่นี้ จะตีบตันลีบแล้วหยุด อ้างว่า งมงาย เชื่อง่าย คำสอนพวกนี้ คือ คำสอนทำลายรากเหง้าที่นักคิด นักประดิษฐ์จากฝรั่งมายัดใส่หัวนักพุทธศาสตร์รุ่นใหม่ ๆ ให้โจมตี ทำร้ายทำลายรากเหง้าศิลปวัฒนธรรมของชนเผ่าไทยให้อ่อนแอจนไร้ความเชื่อถือ สุดท้ายมันก็สร้างสิ่งใหม่ ๆ เข้ามายัดเยียดใส่หัวเราฟัง  แรกๆ ก็นึกว่าดีนะ พระธรรมล้วน ๆ ไม่ต้องมีอะไร    แม้ตัวนักบวชห่มเหลืองก็เป็นไปกับเขา ปากบอกไม่ดี งมงาย วัดมันเองยังไหว้พระพุทธรูป  ไม่ได้มองว่า หลักการ ความยั่งยืนของชาติ ศาสน์ กษัตริย์ ควรจะอยู่อย่างไร   

๐ ความยั่งยืนของชาติ ศาสน์ กษัตริย์  

ศาสนาจะรุ่งเรืองไม่ได้เลยถ้าหากว่าแผ่นดินนี้ไม่สงบสุข เวลานี้คนไม่นับถือศาสนาเริ่มมีมากขึ้นๆ คนรุ่นใหม่ๆ เริ่มไม่มีศาสนาแล้ว หลวงปู่ถึงได้บอกว่า หลวงพี่เพนกวินกับหลวงพี่ไมค์บวชน่ะดีแล้ว ต้องอนุโมทนากับเขาแสดงความยินดีกับเขา เพราะเขาเป็นต้นแบบเป็นตัวอย่างของคนรุ่นใหม่ที่ปฏิเสธศาสนา และแวดวงสิ่งแวดล้อม ตัวเขาเป็นปรปักษ์ต่อความเชื่อเก่าทั้งหมด แต่เขากล้าที่จะบวช ทำให้เห็นว่าเขายังพอที่จะเป็นเชื้อสายสืบทอดอุดมการณ์ของบรรพบุรุษได้ แม้ปากเขาเหยียดหยามดูถูกเหยียบย่ำทำลาย แต่สิ่งที่เขาแสดงออกทำให้เห็นว่า เรามีโอกาสที่จะพึ่งพาอาศัยเขาได้ เป็นทางรอดทางหนึ่งที่คนรุ่นใหม่ ๆ หันมาบวช แล้วเขาบวชเอาพรรษา ไม่ได้บวชส่งเดช ๓ วัน ๗ วัน  
 

------------- 

หลวงปู่พุทธะอิสระแสดงธรรมเนื่องในวันอาสาฬหบูชา ช่วงเช้า ๑ สิงหาคม ๒๕๖๖, สืบค้น ๓ กันยายน ๒๕๖๗ จาก https://www.youtube.com/watch?v=DlxzdcA3Wk8

บทความอื่นๆ