กลดหนึ่งคัน นี้หรือ คือปรางค์มาศ
มีเสื่อขาด เปรียบที่นอน อันอ่อนนุ่ม
มีมุ้งห้อย ย้อยยาน ต่างม่านคลุม
มีบาตรอุ้ม เฉกเช่น เป็นโรงครัว
มีจีวร แทนเครื่องทรง อลงกต
มีศีลพรต เป็นมงกุฏ ที่สวมหัว
มีขันติ เป็นพระขรรค์ มั่นกับตัว
ความดีชั่ว คือราชการ งานนานา
มีปัญญา เป็นอำมาตย์ อันปราชญ์เปรื่อง
มีสติ เป็นเครื่อง ที่ปรึกษา
อาณาเขต โดยรอบ ขอบหนึ่งวา
คือพารา ของเรา เฝ้าครอบครอง
สมาธิ ซิเป็นทรัพย์ นับแสนโกฏิ
ความสันโดษ เป็นเพชรนิล สิ้นทั้งผอง
อีกช้างม้า วัวควาย ทั้งนายกอง
ก็คือของ ที่ใส่ ในย่ามมา
เสียงจิ้งหรีด คือดนตรี ที่ขับกล่อม
อยู่พรั่งพร้อม ข้างที่ พระเคหา
มีความว่าง เป็นราชินี ศรีราชา
อันว่าองค์ กษัตรา คือตัวเรา
คงสุขจริง สิ่งใด ไหนจะเปรียบ
แม้จะเทียบ กับใคร ไม่อายเขา
ความสุขอื่น หมื่นแสน ไม่แม้นเรา
คงเป็นเจ้า พารา ครานี้เอย
