ห้องสมุดธรรมอิสระ

11.12.54  ทองผาภูมิ
05.00 น. ขยับกาย
07.00 น.  หลวงปู่ต้มซุปไว้ให้ดื่ม
8.30 น.   เพลง ..วนเวียนในจักรวาล สุขและทุกข์ซ้ำๆ ไม่เคยพ้นไป
ตอนนั้นจัดรายการกับสนธิ ไม่มีเพลงเปิดรายการ...เนื้อร้องของกู  ทำนอง คนอื่น
สรุป จ่าย 70,000 ไม่รู้ทำยังไง
เขียนการ์ตูนให้ลูกชายนายสนธิ เขียนคำสอนสั้น 500 กว่าบท พิมพ์กัน ขายกัน กูไม่ได้วัดไม่ได้
ขยับกาย เจ้าพระยาไปบริหารจัดการ เห็นเค้าประกวดกันทุกปี ท่ายืน ท่านั่ง ...
...ครูบาธรรมวิชัย เค้านิมนต์ให้ไปเปิดเมืองพระนิพพาน 2527-2528,2529 เออ มาเหนือ ก็เลยออกธุดงค์ไปเรื่อย ฉันเช้าเสร็จ ก็ออกไปอยู่ถ้ำ ไป ฝั่งลาว
ไปคิดค้นท่าสมาธิพระโพธิสัตว์ได้ 84 ท่า ค่อยๆ เอามาสอน
อีกหน่อย จะเป็นตำนาน บุรุษแห่งตำนาน ไม่รู้ตำนานไหน มันนานๆๆๆๆ
9.00 น.  เดินปราณ
10.00 น. ขีด สุญญตสมาธิ
ครูที่ฉลาดต้องรู้สภาวะจิตของลูกศิษย์
ครูอาจารย์ไม่ฉลาดในอุบาย ในอารมณ์ในจิต ก็เลยไม่รู้จะป้อนยาอะไร
เหมือนหมอไม่ฉลาดวางยา สุดท้ายตาย
ครูบาอาจารย์ เหมือนหมอ ต้องเท่าทันคนไข้
คิด เป็นขีด
ไม่คิด ไม่ต้องขีด
10.00 น. ขีด ฝึก สุญญตะ
ต้องฝึกให้ได้ แค่พริบตา ก็ว่างได้
อย่าปล่อยให้สันดานด้าน ผิดแล้วไม่แก้ไข เสียนิสัย
14.00 น.
เมื่อเช้าบอกไปแล้วว่า บ่ายนี้ จะสอนให้ถึงขั้นที่วิ่งแล้วว่างได้
นี่เรื่องจริง ไม่ใช่เรื่องเล่น
เพราะว่า โลกข้างนอก มีแต่คนโง่กับคนอ่อนแอ
พูดอย่างนี้ ไม่ได้สอนให้มองโลกในมุมลบ แต่จะอยู่ได้ ต้องมีของดีอยู่บ้าง
ไม่ใช่พระเครื่อง เครื่องลาง แต่คือพระสติ รักษาตน รักษาสถานภาพ นั่นคือ สุญญตสมาธิ
เคยเล่าให้ฟังแล้วว่า กลับจากธุดงค์ตะวัออก เดินมาทางหุบเขา หุบมะลิ
ท่ามกลางพวกมอญ กัสปะมุนีชวนให้อยู่ ชวนทำประลองสมาธิ ประลองสุญญตา
ใครได้นาน ถือว่าผ่าน เค้าบวชตอนแก่ อายุพรรษาน้อยกว่าหลวงปู่
หลวงปู่บวชตอนหนุ่ม ...เค้าก็นั่งภาวนา หลับตาอยู่สักพัก
เราก็นั่งพร้อมๆ เค้า ลุก ขึ้นเขา ลงเขา พ้นไปครึ่งวัน ลืมตามา ..
ท่านไม่เห็นว่าง
อ้าว ทำไม 
ก็เห็นลุก นั่ง เดิน
หลวงปู่ถาม ว่าง ดูตรงไหน ดูที่กายหรือใจ
ทดสอบใจว่าง แล้วเกี่ยวอะไรกับกาย
ท่านก็นั่งโง่ไปเฮอะ ตะคิวกินขา
ดูว่า ใครจะอยู่ได้นานกว่ากัน
แกก็ทนนะ นั่งได้ 3 วัน เราสบายแล้ว แถมมีน้ำชา ขนมปัง อยู่ข้างหน้า มีคนมาถวาย
กินประชดเสียเลย
เค้าก็ทำเฉย กลืนน้ำลาย
นี่ว่างไม๊
อยากบอกลูกหลานว่า อยู่ที่สติปัญญา
นั่งฝึกก็แล้ว ยืนฝึกก็แล้ว เดี๋ยวจะให้เดิน
จะเดินกี่พันก้าวก็ได้ ต้องว่างในท่าเดิน
ไม่ใช่มานั่งหลับตา
ยืนนิ่งๆ แล้วว่าง ทำได้ไม๊
วิธีไม่ยากเลย ง่ายมากเลย
เพ่งจิตอยู่กับกาย
แล้วทุกอย่างที่เข้ามา มันเป็นแขกแปลกหน้า
ไม่คบมัน ไม่สนใจ  กำจัดมันโดยการขีดใส่กระดาษ
ถ้าไม่ว่าง ห้ามหยุด
15.00 ถึง 6 โมงเย็น ฝึกความว่างในชีวิตประจำวัน
ทำให้ธรรมะของพระพุทธเจ้าฟื้นคืนชีพขึ้นมากับตัวเองให้ได้
ยืนอยู่กับความว่าง
เดินอยู่กับความว่าง
อาบน้ำ ซักผ้า ทำความสะอาด จัดระเบียบกาย....
18.00 น.
......อยู่กับมันมาตลอดชีวิต ไม่เห็นมันดี
ทำไมไม่เปลี่ยนเครื่องอยู่ ที่อยู่ใหม่
กันตัณหาสาดรด
กันอวิชชายึดถือ
ที่อยู่ที่มั่นคง สอนให้เห็น ทำให้ดู แผล็บเดียว ออกมาอีกแล้ว
เทวดามาชวน ไปเฮอะ ขึ้นสวรรค์ ไปเป็นพรหม กูเหมือนเทวดา
...แค่นึกก็ได้แล้ว  ไม่ไปหรอกพ่อ ลูกอยู่ในหลุมก็ดีแล้ว ถึงเวลาก็มีมาหย่อนให้ ไม่ต้องนึก
อุตส่าห์ ชวนแล้วชวนอีก ..มีเวลาซักกี่วันขึ้นจากหลุมนี้
พระมีเวลาซักกี่วันขึ้นจากหลุมนี้ เหลืออีก 10 วัน แล้วที่ผ่านมาขึ้นจากหลุมขี้หรือยัง
กูถึงได้บอก อุตส่าห์เล่าให้ฟัง สมัยหลวงปู่บวชใหม่ๆ ข้างๆ มีแต่หลุมขี้ทั้งนั้น
แทงสนุ๊ก เล่นหวย ... ถ้าบวชเข้ามาแล้ว เป็นอย่างนั้น สู้ไม่บวชดีกว่า
..ช่วยไม่ได้นะ สันดานดิบ มันก็น่าสมเพช
เข็นแล้วเข็นอีก
ดันแล้ว ดันอีก
สอนแล้วสอนอีก
ให้รู้ว่า ที่อยู่ที่อาศัยนี่ เป็นที่อาศัยของคนเถื่อน
....พระพุทธเจ้าตรัสว่า สูทั้งหลาย จงมาดูโลกนี้ อันตระการตา
ดุจราชรถที่พวกคนเขลาหมกอยู่ แต่ผู้รู้หาข้องอยู่ไม่
โลภะ  ...รวย อยู่กับสุข ทุกข์ รวย สวย หล่อ มี เป็น เด่น ได้
เวลาดับ ไม่อยากดับ มันก็ไม่ต่างอะไรกับหลุมขี้
ชี้ให้ดูว่า บ้านนี้สะอาดนะ ไม่ร่ำรวย ไม่ฟู่ฟ่า
แต่อยู่สบาย ไม่ติดโรค และไม่มีสิทธิ์เป็นโรคใดๆ
อยู่ฟรี ไม่เสียสตางค์ แค่ทำ
อยู่กับโลภะ โทสะ ..แลกกับอะไร บางคนใช้ทั้งชีวิตแลก
น่ไม่ต้องแลกอะไร แค่รู้จัก วาง ว่าง ดับและ เย็น
นี่สันดานเสีย กูก็ไม่เข้าใจ
มีครูสอนได้ขนาดนี้ พวกอรหัน อรหอย เค้าสอนกันอย่างนี้ไม๊
สอนอะไร .เห็นแก้วกลางใจใสปิ๊ง
หรืออะไร เค้าสอนยังไง
กูนี่จะสอนมากไป คนเหลียดปาก รำคาญปาก
อุตส่าห์เอาของยาก มาสอนให้เข้าใจง่าย
อภิธรรม สอนกัน 10 ชาติ...สิ่งที่อยู่ ร่มเย็นเป็นสุข หรือ นิสัย สันดานเสีย
ทั้งหมดมีในอภิธรรม เรื่องกุศลจิต อกุศลจิต
ไม่ต้องสนใจ อะไรเป็นมูล สนใจวาง ว่าง ดับแล้วเย็น
โลภะ โทสะ อยู่ไหน ชั่งมัน บ้านเก่าทิ้งไป
ลมพัดก็ไม่เสีย พายุกระหน่ำก็ไม่เข้า
เข้าแว็บออก ถาม ทำไม บอก มันไม่มัน
อ้ายพวกซาดิส พวกนี้ต้องไล่ขึ้นเขากลางคืน สมัยก่อน
สมัยนี้ กูแก่แล้ว ขึ้นเขากลางคืน ต้องวิ่งด้วย
มีไม๊ ....ตายห่าหมดแล้ว อาจารย์ป๋องยังอยู่ไม๊  อยู่
นับก้าวไป เดินผ่านทุ่ง นับก้าวไป กี่ก้าว กลับกี่ก้าว
ชาวบ้านว่า อุ้ย พระมาได้ยังไง ไปเป็นร้อย นับก้าวไปทุกองค์
เณรพาไปบวช ขึ้นเขา 2 ทุ่ม กลับยังไง ชั่งมัน
พวกมึงจะพาไปปล่อยไหนดี
ลงน้ำดีไม๊ ลงไป ชักขึ้น เมื่อคืนก่อน ปลากระเบนน้ำจืด มาเล่นราหู
ถ้าเป็นสมัยก่อน อยู่หลี่ผี ได้ขี่หลังตัวใหญ่ นี่ตัวเล็ก
ให้ไปอยู่กับปลาดีไม๊ 
นี่อยู่กับอะไร
เป็นวิธีหลบกูด่า
อีพวกนี้ กระล่อน ว่างตอนกูด่า รอบจัด
ทันทีเลย ว่างสนิท ได้ผล
กลับไป เถ้าแก่ด่า ส่งยิ้ม
ถาม ทำไม ว่างค่ะ
บทโศลกของหลวงปู่  จงคิด แล้วเรื่องที่คิดจะไม่มีให้คิด.....
เมื่อไหร่ที่หยุดคิด ทั้งหมดน่าจะเป็นปัญหาทั้งหมดของเจ้า
จิตมีหน้าที่ 4 อย่าง รับ จำ คิด รู้ สุดท้าย เป็นอะไรกันแน่ ไม่ได้
เป็นคน กินข้าวเหมือนกัน
กูก็เคี่ยวเข็ญ
วันเกิดกู ไม่ต้องทำอะไรมาก
ไปจัดเสวนาเข้าสักวัน.....
คนมาร่วม...แจกอวโลฯ ..รูป   กูคนว่าง
เดี๋ยวให้สมภารทำพระรุ่นนึง มันมีวิชาเข้าขั้น นิรรูป
อยู่กับมันจนสะดุ้งไม่เป็น
คนชอบถาม ทำไมกูไม่สะดุ้ง กลัวกับเค้าบ้าง
ไม่รู้กูจะไปกลัว สะดุ้งอะไร เพราะถ้ามีความว่างอยู่ จะไปกลัว สะดุ้งอะไร
ไป เข้าห้องน้ำ เดี๋ยวมาเจริญมนต์
Mไม่ไปเข้าห้องน้ำ ก็อยู่ที่อยู่ใหม่ให้ชัดเจน ปลอดภัย ไม่มีสิ่งปฏิกูล
แล้วก็ยั่งยืนอย่างยาวนาน ข้ามภพข้ามชาติ
สมัยก่อนไปอุบลฯ นึกถึงอาจารย์ชา เค้าไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยบ่น แต่เวลาพูด คนกลัว
แต่ลูกศิษย์กู แทบจะขี่คอ
แกสอน ไม่ค่อยสอน แต่สอน สอนหนัก
เมื่อก่อนเค้านิมนต์ไปเป็นประธานระงับอธิกร
ลูกศิษย์เค้าแต่ละคนก็ได้ดี
ลูกศิษย์กูแต่ละคนได้อะไรว่ะ หรือเราขี้บ่นจู้จี้มากไป จู้จี้ ขี้บ่น สอนเยอะ
เค้าสอนไม่เยอะเท่าไหร่
ไปดูหลวงตาสิน ถ้ำผาป่อง เค้านิมนต์ไปงานอะไรไม่รู้ แกก็ไม่ค่อยสอนอะไร พระเท่าไหร่
แต่พระก็เคารพศรัทธา ก็พุทโธ พุทโธ  หลับตา ภาวนา ไม่ได้มีอะไรเยอะแยะมากมาย
ไปดูครูบาธรรมชัย ....ลูกศิษย์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
กูนี่ มันบุรุษแห่งตำนาน  ไม่รู้กี่เกจิรู้จัก
หลวงพ่อเกษม หลวงปู่แหวน ครูบาธรรมชัย ฤษีลิงดำ หลวงตาโง่น
สมัยก่อนไปอยู่ท่าวุ้ง ลพบุรี
กูอยู่เขากะได สามแสน มาขอดูตัว
ตาจรัลยังเป็น.....เอามักรีผลมาให้คนไหว้...
เจ้าคุณโชดก ...มหาธาตุ จะเอากูเป็นศิษย์
ไม่เอา เดินอย่างกับนกกระยาง
ไปเจอกันแถวกบินบุรี หลวงพ่อเม็ด กูเป็นคนปั๊ม ตาเม็ดเป็นคนติดรูป
สร้างวัด แกไม่อยู่ แกไปอยู่หัวนา
กูนี่ผ่านมากี่เกจิแล้ว เยอะแยะไปหมด
ตายห่าไปหมดแล้ว เหลือกูอยู่คนเดียว
ที่จริง ก็น่าตายน่ะ แต่พระยังไม่เสร็จ
นึกถึงเรื่องเก่า อยู่มาได้ขนาดนี้ ก็วาสนาแล้ว
19.15 น.
วันที่ 31 ธันวา สิ่งที่ครูบาอาจารย์สอนสั่งไป มีอะไรบ้าง
แล้วบันทึกเป็นข้อมูล ซีดี แจกครบรอบ 24 ปี
หลวงปู่ให้เค้าทำหนังสือ พระเครื่อง..เป็นตำนาน
....อะไรก็ของกูหมด ถ้วยน้ำชาก็ของกู มักรีผลก็ของกู อีกหน่อยก็ปลัดขิก
พรุ่งนี้ จะจัดรายการวิทยุตอนเช้า ถือโอกาสลานะ จะอู้จนกว่าจะถึงเวลาจัดรายการ
แล้วออกมา 7 โมง สอนไปเยอะแล้ว
สุญญตสมาธิ เป็นวิชาของพระโพธิสัตว์ ไม่มีใครสอน เพราะมีกูรู้อยู่คนเดียว
ถือเป็นที่พัก ที่ปลอดภัย เวลาพระโพธิสัตว์เข้าสู่นิโรธ เข้าสู่ความตาย ก็จะเข้า..เป็นวิหาร
เป็นคุณสมบัติ ..รอเกิด เอาไว้เป็นคุณสมบัติ เมื่อมีสิ่งเร้าเครื่องล่อ
ไปกินด้วยความว่าง เดี๋ยวค่อยมาปฏิบัติธรรม
19.45 น. ปฏิบัติธรรม
ถ้าไม่เป็นครู กูสบายแล้ว ไม่ออกมา.....
ถ้าไม่ปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้า
ถาม ตอบก็ด่า
ถาม ไม่ตอบก็ด่า
ก็อยู่แบบกูนี่แหละ
กูรู้มึงคิดอะไรอยู่
สมัยก่อน ไปอยู่ถ้ำรังเสือ หลวงปู่โต๊ะ เราบวชใหม่ สัก 2-3 พรรษา
เค้าไปขอพระ องค์นั้น องค์นี้ไปขอพระ เรายืนดู ...ไม่ชอบ
..หยิบพระปรกโพธิ์มาให้ บอก ท่านนั่นแหละเป็นพระโพธิสัตว์ ต้องใช้องค์นี้ ...
ใส่กระดาษทิชชู ซุกตรงนั้นตรงนี้ ย้ายจากถ้ำสิงโตทอง ไปถ้ำรังเสือ เจอตาชอบ
รุ่นพี่สมเด็จพระสังฆราช ชอบพอกันดี ..เดินรอบเขา อายุ 80 กว่าแล้ว
.....เราบอก เป็นฤษีในป่า ดีกว่าหมาในเมือง
พูดถูกใจ วันไหนว่างๆ ไปเฝ้าสมเด็จพระสังฆราชไม๊
ทำไม
เป็นเพื่อนกัน
ไม่เอา ไม่ชอบ ถ้ามีวาสนาได้เจอ ก็เห็นเอง
ไม่รู้แกไปพูดยังไง วันดีคืนดี เสด็จมาวัด
ไม่อยู่อีก ไปปลูกป่า
กลับมา บอกสมเด็จพระสังฆราชมาถวายไตร 15 ไตร
ครั้งที่ 2 เจอ
ครั้งที่ 3 เจอ  ให้มาปิดทองลูกนิมิต
ชีวิตนี่ มีตั้งแต่สูงขึ้น แล้วก็ตำลงๆ แล้วก็สูงขึ้น
มึงทำอะไรอยู่
ว่างในตัวสิ
ว่างนอกตัวได้ยังไง
กายกับใจรวมกัน
ลุกขึ้นยืน
นั่งแล้วว่าง ไม่ชัด