มีผู้นำคอมเมนต์ของแต่ละท่านมาให้อ่าน เห็นบางคอมเมนต์ก็เข้ามาตำหนิติด่ารัฐบ้าง ซึ่งสังเกตดูท่านผู้นั้นก็ตามด่ารัฐบาลมาตั้งแต่เริ่มยันจะเลิก
จึงอยากจะยกเอาอคติ ๔ มาเล่าสู่กันฟัง เพื่อที่ท่านทั้งหลายจักได้สำรวจตรวจดูตนเองว่า ยังจมอยู่ในอคติ ๔ ในข้อใดบ้าง
1. ฉันทาคติ คือ ความลำเอียงเพราะชอบพอ รักใคร่
2. โทสาคติ คือ ความลำเอียงเพราะโกรธหรือชิงชัง
3. โมหาคติ คือ ความลำเอียงเพราะหลง หรือ ความลำเอียงเพราะความโง่เขลา
4. ภยาคติ คือ ความลำเอียงเพราะเกรงใจ เกรงกลัว
ใครก็ตามหากตกอยู่ในอำนาจการครอบงำของอคติ แม้ข้อใดข้อหนึ่งเขาผู้นั้นจะไม่มีวันได้เห็นความดีงาน และประโยชน์ของผู้ที่ตนไม่ชอบหน้า ต่อให้คนผู้นั้นจะทำคุณประโยชน์มากมายขนาดไหน
ผู้มีอคติครอบงำ ก็จักมองไม่เห็น
เขาจะเห็นแต่สิ่งที่ฝังอยู่ในมโนอคติของตนจนมืดบอด
หากเขาใจกว้างสักนิด มองโลกด้วยความจริงและเป็นธรรม เขาก็จะรู้ว่า มนุษย์ปุถุชน หาได้ประเสริฐ ดีเลิศ พร้อมไปเสียทุกเรื่อง ทุกด้าน
ขอเพียงเขาไม่ทำร้ายประโยชน์คนอื่น ไม่ทำให้สุจริตชนเดือดร้อนเสียหาย ไม่ทำลายหลักการ หลักชัย หลักใจของชาติ
อีกทั้งยังสามารถเป็นที่พึ่งในยามยากของชนทั้งหลายได้
แม้เขาจะมีพฤติกรรม คำพูด ที่มันดูแล้วขัดหูขัดตา ขัดใจเราไปบ้าง ก็ต้องถือว่ายังดีกว่า ผู้ที่ไม่เคยทำประโยชน์ใดๆ ให้แก่ชาติประชานี้เลย นั่นคือต้องยึดประโยชน์ส่วนใหญ่เป็นเกณฑ์
ผู้นำรัฐบาลในปัจจุบันก็หาใช่มนุษย์วิเศษสุดประเสริฐ ด้วยเพราะเขายังเป็นปุถุชน ขอเพียงเขาทำคุณประโยชน์ให้ชาติ ประชาชน ด้วยความจริงใจ จริงจัง ตั้งใจอย่างสุจริต
แค่นี้ก็เพียงพอที่จะยอมรับได้แล้ว
ซึ่งหากจะเทียบกับผู้นำรัฐบาลที่แล้วๆ มา
ฉันกับอีกหลายๆ คนก็คงจะรู้ว่า ท่านผู้นำของรัฐบาลนี้ เขาก็ยังดีกว่าผู้นำอีกหลายคนที่ผ่านมา
ส่วนใครจะคิดว่า น่าจะมีผู้นำที่ดีกว่านี้
นั่นก็เป็นสิทธิ์ของแต่ละคน ที่จะเลือก ที่จะมอง
แต่ก็ขอให้มองประโยชน์ของชาติ ประชาชนอย่างยั่งยืนเป็นหลัก
อีกทั้งในสถานการณ์โลกที่กำลังแตกแยก แบ่งฝักแบ่งฝ่าย และสุ่มเสี่ยงที่จะบังเกิดสงครามอยู่เช่นนี้
ฉันก็มองไม่เห็นว่า จะมีใครผู้ใดที่เหมาะสม รู้เขารู้เรา รู้ลึกรู้จริง ในการวางตัว วางแผน วางกลยุทธ ที่จะนำพาประเทศชาติ ให้รอดพ้นจากการถูกครอบงำของประเทศมหาอำนาจ ทั้งสองฝ่ายได้เท่าท่านนายกประยุทธ
ที่พวกเราห่วง ไม่ใช่ห่วงนายกประยุทธ
แต่พวกเราห่วง คือ ประเทศชาติที่จะก้าวต่อไปนี้ว่า เราจะอยู่รอดจากเงื้อมมือของประเทศมหาอำนาจทั้งสองขั้วได้อย่างไร
เราจะใช้สิทธิ์ของเราที่มีนำพาบ้านเมืองไปในเส้นทางที่ผิดพลาดเหมือนยูเครนหรือเปล่า
ชาติประชาชนของเราจะอยู่รอดในสถานการณ์ที่บีบคั้นเหล่านี้อย่างไร
เหล่านี้ต่างหากเล่าที่พุทธะอิสระเป็นห่วง
และทุกคนที่มีสิทธิ์ ก็ควรจะเป็นห่วงด้วย ไม่ใช่เอาแต่ห่วงปาก ห่วงท้อง ห่วงกระเป๋าเงินของตนเอง
ส่วนบ้านเมืองจะเป็นเช่นไร ก็ช่างมัน
เช่นนี้ฉันก็ให้รู้สึกสงสารแผ่นดิน ที่ต้องแบกสิ่งมีชีวิตที่แสนหนักเอาไว้ โดยที่ไม่ให้ประโยชน์ต่อแผ่นดินนี้เลย
พุทธะอิสระ
