ห้องสมุดธรรมอิสระ

เขียนจบแล้วจึงรีบไปสรงน้ำแต่งตัวนอน แล้วฝันไปว่าไปสืบหาที่อยู่ของคุณตา เคยได้ยินมาว่า ท่านไปเกิดเป็นยักษ์บริวารของท่านท้าวกุเวร

นี่แหละคือเหตุที่คิดว่ายาก ด้วยเพราะบริวารของท่านท้าวกุเวร อธิบดีของหมู่ยักษ์ทั้งหลาย ผู้รักษาโลกและประตูสวรรค์ในทิศเหนือ

ท่านมียักษ์บริวารมากมายมหาศาล ซึ่งหากจะนับจำนวนกันแล้ว ในหมื่นจักรวาลนี้มีผู้ที่เกิดเป็นยักษ์มากกว่าเทวดา พรหม นาค ครุฑ เสียอีก

และที่ว่ายาก คือ บริวารที่เป็นยักษ์ของท่านท้าวกุเวร ล้วนมีชื่อเดียวกัน คือ อินทร์ ทั้งหมด หากจะต้องไปเที่ยวไล่ตามหาคงต้องใช้เวลา ไม่รู้ว่าจะเป็นกี่วันกี่ปี เลยต้องไปขอพึ่งท่านท้าวกุเวร ผู้เป็นอธิบดีของยักษ์ทั้งปวง พร้อมทั้งเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ท่านท้าวกุเวรได้ทราบเรื่อง

ท่านท้าวกุเวร พอได้ทราบแล้วจึงถามว่า ท่านพอจำเรื่องราวในอดีตและเค้าโครงหน้าตาของตาท่านได้หรือไม่

ฉันจึงตอบท่านไปว่า จำได้ดี ทั้งรูปร่าง หน้าตา กิริยา และชื่อของคุณตา

ท่านท้าวกุเวร จึงแนะนำว่า เช่นนั้นท่านคงต้องใช้จิตตานุภาพแห่งพระโพธิญาณของท่านแล้วหละ ลองส่งเสียงเรียกชื่อ พร้อมคิดถึงหน้าตาของตาท่านไปด้วย เช่นนี้ตาท่านก็จักขานรับ แล้วท่านจงไปหา ตามเสียงที่ขานรับนั้น

พอได้รับคำแนะนำจากท่านราชาพญายักษ์ แล้วฉันจึงรีบไปหาคุณตาเล็ก ซึ่งบัดนี้มีนามว่า อินทร์

เห็นที่อยู่อาศัยของท่านมีปราสาท อาศัยอยู่อย่างใหญ่โตโอ่อ่า แต่ไม่มีเรือนยอด เหมือนปราสาทของท่านท้าวกุเวร

รอบๆ บริเวณปราสาทที่พักอาศัยของท่านตา ก็มีหมู่ยักษ์น้อยใหญ่ เพาะปลูกต้นไม้สมุนไพรหลากหลายพันธุ์ ที่ฉันไม่ค่อยได้พบเห็น ทั้งยังมีกลิ่นทั้งหอม ทั้งเย็น ทั้งฉุน ทั้งร้อน ทั้งหนัก ทั้งเบา ทั้งอ่อนโยน

พอฉันส่งเสียงเรียกชื่อว่า ตาเล็ก ก็มีเสียงขานรับออกมาจากภายในวิมาน สักครู่หนึ่งก็ปรากฏร่างยักษ์ตัวใหญ่ มีกายสีเขียว นุ่งห่มผ้าเยื่อไม้ ดูบางโปร่ง สีเขียวมรกต รูปร่างกำยำสูงใหญ่ ได้ยินเสียงถามว่า ท่านเป็นใคร

ฉันจึงต้องกลับไปอยู่ในภาพเด็กกะโปโล ขี้โรค ที่คุณตาแสนจะเอ็นดู ด้วยเพราะตอนที่ตามีชีวิตอยู่ ก็มีแต่ฉันคนเดียวที่คอยป้อนข้าว ป้อนน้ำ เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้แก่ตา เพราะคนอื่นๆ ไม่มีใครสนใจคนแก่ที่นอนติดเตียง

แต่ก็ได้ยินตาสวดมนต์แล้วร่ายคาถาเทพรัญจวนให้ฟังทุกเช้าเย็น

สิ่งหนึ่งที่ทำให้ตาโกรธมากๆ คือ ลูกสาวคนโตของท่าน ไม่มาดูแลท่าน แม้จะส่งฉันมาคอยดูแล แล้วก็ตาม

ตาก็ยังอยากจะเห็นลูกสาวคนโตของท่าน

จนตาโกธรถึงกับสาปแช่งทุกวันหลังจากสวดมนต์แผ่นเมตตาเสร็จ ตาก็จะสาปแช่งแม่อยู่ทุกวัน

ด้วยเหตุนี้แม่จึงยังไม่สามารถออกจากร่างที่ทรุดโทรมเน่าเปื่อยนี้ได้ ทั้งที่แม่อยากจะออกจากร่างนี้ ตั้งแต่วันศุกร์ที่แล้ว

เพื่อให้ตาเล็กจำได้ ฉันจึงต้องกลับไปเป็นหลานตาคนเล็กให้ตาจำได้ พอตาเล็กเห็นรูปร่างเด็กของฉัน ตาเล็กจึงกลับไปเป็นร่างกายแก่ชราเป็นตาเล็กจอมขมังเวท ที่ฉันครั่นคร้ามและศรัทธา

ฉันจึงได้ตรงเข้าไปหา ยกมือไหว้แล้วเข้าไปกอดตามที่เคยชิน ตาก็โอบกอดฉัน พร้อมพูดพร่ำว่า

เอ็งไปอยู่ที่ไหนมา ตาคิดถึง แล้วนี่มายังไง ใครบอกเอ็งว่าตาอยู่นี่

จึงได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้แก่ตาได้ทราบแล้วบอกว่า

ลูกสาวของตากำลังจะจากโลกนี้ไปอยู่บ้านหลังใหม่แล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถออกจากร่างที่ตามอบให้ได้ ด้วยเพราะโองการคำสาปแช่งที่ตาสาปแช่งไว้ หนูจึงมาขอให้ตาอภัยโทษให้แก่แม่ เพื่อให้แม่ได้ออกจากร่างไปอยู่ในบ้านหลังใหม่

ตาจึงลูบหัวฉันแล้วกล่าวว่า หากคำสาปแช่งของตามีผลต่อแม่เอ็งขนาดนั้น เช่นนั้นตาก็จะถอนคำสาปให้ และอโหสิกรรมให้แก่แม่เอ็ง เขาจะได้ไปสู่ที่สบาย แล้วเอ็งหละสบายดีไหม โรคเลือดเป็นพิษของเอ็งหายแล้วหรือ ข้างนอกปราสาทมีสมุนไพรวิเศษอยู่มากมาย ตาจะให้เอ็งจะได้หายจากโรคเลือดเป็นพิษเสียที

ฉันบอกแก่ตาว่า ไม่เป็นไรมากดอกตา โรคเลือดของหนูมันถูกหนูสะกดเอาไว้ได้ระดับหนึ่งแล้ว มันมีคุณแก่หนูเหมือนกัน เพราะทำให้หนูมีความเพียรมากขึ้น หนูตั้งอยู่ในความไม่ประมาทด้วย จึงทำให้หนูมากราบตาได้ไงเล่า

ตาจ้านี่ใกล้เช้าแล้ว หนูต้องไปบอกแม่ให้รู้ด้วยว่า ตาอโหสิกรรมให้แม่แล้ว แม่จะได้สบายใจผ่อนคลาย

พรุ่งนี้เช้าแม่จะได้ออกจากร่างไปอยู่บ้านใหม่ได้ หนูได้ช่วยเปิดประตูวิญญาณให้แม่แล้ว เมื่อคืน

ตาจึงบอกว่า ฝากบอกแม่เอ็งด้วยว่า ตาอโหสิกรรมให้ ขอให้แม่เอ็งไปสู่สุคติโลกสวรรค์ ว่างๆ ก็ให้มันมาเยี่ยมตาบ้าง แล้วเอ็งด้วยนะไอ้หนู

ฉันก้มกราบลาตาไปแล้ว กลับไปสู่ร่างเดิม ตาก็กลับไปสู่ร่างยักษ์เขียวสุดหล่อเหมือนเดิม

 

เรื่องทั้งหมดนี้โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะ

เจริญธรรม

พุทธะอิสระ