ห้องสมุดธรรมอิสระ

เป็นห่วงว่าสิ่งที่นำมาพูดในรายการคลับเฮาส์ เรื่องสอนลูกให้เป็นคนกล้า ก่อนที่จะเก่ง จึงจะดี แม้ได้พยายามอธิบายไปแล้ว หลายท่านอาจจะยังไม่เข้าใจ

คนเก่งมากมายมักจะมีตัวกูยิ่งใหญ่ ยิ่งเก่งมากเท่าไหร่ ได้รับคำชมมากเท่าไหร่ ได้โล่ ได้รางวัลมากมายเท่าไหร่ ตัวกูก็จะยิ่งพอง ยิ่งภาคภูมิ มีชีวิตอยู่กับตัวกูใหญ่ จนใครๆ ต้องต่ำต้อยกว่ากู

เมื่อตัวกูเก่งสมบูรณ์เสียขนาดนี้

ใครหน้าไหนจะมายิ่งใหญ่ สั่งสอนกู

ซึ่งจะแตกต่างจากคนกล้า

คนกล้าและความกล้ามักจะได้มา เกิดขึ้น ด้วยการให้ การเสียสละ การสำนึกแบ่งปัน ให้แก่ส่วนรวม

คนกล้ามักจะมีความคิดที่จะปกป้อง คุ้มครอง ระมัดระวัง ถนอมรักษา

อ้อแล้วอย่ามาเถียงว่า คนที่โกงชาติ โกงแผ่นดิน ปล้นฆ่า แย่งชิง ทำร้ายคนอื่น พวกนี้ก็กล้าเหมือนกัน

คนพวกนั้นไม่เรียกว่า กล้า แต่ควรเรียกว่า บ้า หลงในตัวกู เป็นคนขี้ขลาดเห็นแก่ตัวกู อย่างร้ายกาจต่างหากเล่า

ด้วยเพราะทุกเรื่องที่เขาทำ คำที่เข้าพูด สูตรที่เขาคิด ล้วนทำเพื่อตัวกูเองทั้งนั้น

รวมความว่า คนกล้าจะไม่มีตัวกูหรือมีตัวกูน้อย ส่วนใหญ่จะไม่ทำอะไรเพื่อตนเอง แต่จะทำเพื่อคน หรือสัตว์อื่น

เช่นนี้จึงถือว่า คนกล้าเป็นผู้ที่มีตัวกูเล็กน้อยมากๆ

และหากจะถามว่า ระหว่างความเก่ง และความกล้า ควรจะฝึกฝนอะไรก่อน

อธิบายว่า ควรจะฝึกฝนความกล้าก่อน เพื่อลดทอนตัวกูให้น้อยลง และจึงค่อยมาเรียนรู้ฝึกฝนให้เป็นคนเก่งต่อไป

ถามต่อว่า แล้วควรจะมีวิธีฝึกฝนเรียนรู้อย่างไร

อธิบาย

ฝึกให้ตนเป็นคนมีน้ำใจ

รู้จักให้อภัย

ไม่เห็นแก่ตัว

มีวินัย

รับผิดชอบในหน้าที่

มีความขยันหมั่นเพียร

อดทน

จริงใจ

เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวมเป็นใหญ่

สติปัญญาตั้งมั่น

เหล่านี้คือ คุณธรรมที่ทำให้เป็นผู้กล้าและคนเก่ง

สรุปความว่า ไม่ว่าคุณจะกล้าและเก่งเพียงใด จุดมุ่งหมายเพื่อทำลายตัวกูเท่านั้นเอง

ลูกรัก เจ้ายังจำถ้อยคำนี้ได้หรือไม่

ไม่มีอะไร

ไม่ได้อะไร

ไม่เหลืออะไร

กูตายแน่

 

พุทธะอิสระ