มนุษย์บางคนทำไมต้องคอยสาปแช่งตนเอง ทั้งที่สารพัดปัญหาก็รุมเร้า เช่น ปัญหาภัยธรรมชาติ ปัญหาโรคระบาด ปัญหาเศรษฐกิจ ปัญหาสิ่งแวดล้อม ปัญหาอาจินทุกข์ ปัญหาดังกล่าวเหล่านี้ล้วนคอยสาปแช่งตนเองอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันอยู่แล้ว
แล้วทำไมยังมานั่งเศร้าเสียใจ เสียเวลา เสียกำลังกาย เสียสติปัญญาที่อาจจะนำไปใช้คิดอ่าน หาวิธีแก้ปัญหาอีกเล่า
แทนที่จะเอาแต่นั่งจับเจ่า เศร้า โทษนั้น โทษนี่ ย้ำคิด ย้ำทำ ติดอยู่กับวันวานแห่งความผิดหวัง ทั่งที่ควรจะก้าวออกมาจากวังวนเหล่านั้นอย่างเร็วพลัน
แต่ดันมาเสียเวลาจมปลักอยู่กับวันวานแห่งความผิดหวัง เช่นนี้ไม่เรียกว่า สาปแช่งตนเองแล้วจะให้เรียกว่าอะไร
คนที่ไม่เรียนรู้ความจริงในโลก คือ โลกสมมุติ และโลกปรมัติอย่างถ่องแท้
สุดท้ายชีวิตก็จะมีแต่จุดจบที่น่าอนาถ ดุจดังผู้ต้องคำสาป อย่างที่หลายคนกำลังประสบอยู่
สู้ๆ
ชีวิตคือการต่อสู้
ปัญหาคือการเรียนรู้
ศัตรูคือครูของเรา
พุทธะอิสระ
