วันนี้เสนอคำว่า ธรรมอันเป็นเครื่องผูก เครื่องเชื่อมให้จิตนี้ตกอยู่ในพันธนาการของอารมณ์ทั้งปวง
ธรรมนั้นมีดังนี้คือ
๑. ความโง่ ความไม่รู้ ไม่เข้าใจสภาพธรรมที่ปรากฏตามความเป็นจริง
๒. การไม่เพียรพยายาม ที่จักระลึกรู้สึกตัวให้ทั่วพร้อม
๓. การเสพสารพัดอารมณ์โดยไม่เห็นโทษไม่เห็นภัย
๔. ความหลงยึดติดตกเป็นทาสของอารมณ์ที่เสพจนแทบจะขาดมันไม่ได้
๕. การที่จิตนี้ไม่ตั้งอยู่ในที่อันดี ที่อันควร จิตนี้จึงตกอยู่ในความครอบงำแห่งพายุอารมณ์ ที่อันดี ที่อันควรให้จิตนี้ตั้งอยู่นั้นคือ กาย เวทนา จิต ธรรม
๖. ผู้ฝึกศึกษาวิถีจิตจักต้องรู้จักหยิบ รู้จักวาง แล้วมันจะว่าง ดับเย็น
พุทธะอิสระ