วันนี้เสนอคำว่า ธรรมอันเป็นเครื่องผูก เครื่องเชื่อมให้จิตนี้ตกอยู่ในพันธนาการของอารมณ์ทั้งปวง

ธรรมนั้นมีดังนี้คือ

๑. ความโง่ ความไม่รู้ ไม่เข้าใจสภาพธรรมที่ปรากฏตามความเป็นจริง

๒. การไม่เพียรพยายาม ที่จักระลึกรู้สึกตัวให้ทั่วพร้อม

๓. การเสพสารพัดอารมณ์โดยไม่เห็นโทษไม่เห็นภัย

๔. ความหลงยึดติดตกเป็นทาสของอารมณ์ที่เสพจนแทบจะขาดมันไม่ได้

๕. การที่จิตนี้ไม่ตั้งอยู่ในที่อันดี ที่อันควร จิตนี้จึงตกอยู่ในความครอบงำแห่งพายุอารมณ์ ที่อันดี ที่อันควรให้จิตนี้ตั้งอยู่นั้นคือ กาย เวทนา จิต ธรรม

๖. ผู้ฝึกศึกษาวิถีจิตจักต้องรู้จักหยิบ รู้จักวาง แล้วมันจะว่าง ดับเย็น

พุทธะอิสระ