ห้องสมุดธรรมอิสระ

ด้วยทรงเห็นว่าบรรดาจิตอาสาแต่ละคน แต่ละกลุ่ม แต่ละหน้าที่ ได้อุทิศกำลังกาย กำลังทรัพย์ แรงใจ เสียสละให้บริการแขกของพระองค์มาเป็นเวลาแรมปี โดยไม่มีโอกาสได้เข้าไปกราบพระบรมศพขององค์พ่อหลวงผู้ทรงพระคุณอันประเสริฐยิ่ง

พระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๑๐ จึงได้มีพระมหากรุณาธิคุณโปรดเกล้าให้บรรดาจิตอาสาทุกคนได้เข้ากราบพระบรมศพ แม้พุทธะอิสระเต็นท์อาหารหมายเลข ๙ เองก็ได้รับโอกาสนั้น

เมื่อถึงเวลานัดหมายโดยมหาหยกและเจ้าตั้ม ทุกคนต่างพากันเดินทางมารวมตัวกันที่เต็นท์หมายเลข ๙ ณ ป้อมมหากาฬ

ส่วนพุทธะอิสระให้รู้สึกสองจิตสองใจ ว่าจะเข้าไปในวังถวายความอาลัยดีหรือไม่ดี

ด้วยเหตุผล ๒ อย่างคือ

- ยังมีคนที่อยากเข้ากราบ แต่ยอดเต็ม จึงเข้าไปกราบไม่ได้อีกหลายคน

- ด้วยสภาพร่างกายที่ทรุดโทรม ไม่เอื้อต่อการเดินไกลๆ และขึ้นที่สูง เพราะจักปวดข้อเข่าอย่างมาก

แต่หลังจากทุกคนมาพร้อมกันแล้ว พอรู้ว่าพุทธะอิสระไม่ได้เข้าไปถวายความอาลัยพระบรมศพ แต่ละคนก็มีสีหน้าแววตาผิดหวัง

เราในฐานะครูบาอาจารย์ พอได้เห็นหัวจิตหัวใจของลูกหลานที่ผิดหวังห่อเหี่ยว ด้วยเพราะเราเป็นเหตุเช่นนี้ จึงรู้สึกไม่ดีไปด้วย เลยตกลงที่จักเดินทางเข้าสู่สำนักพระราชวัง

งานนี้ต้องขอขอบใจมหาหยกที่ช่วยประสานให้รถที่เรานั่งเข้าไปด้านในได้ ซึ่งก็เดินไม่ไกลนัก

ครั้นไปถึงสำนักพระราชวังปรากฏว่ามีหน่วยงานรัฐ รัฐวิสาหกิจ เอกชน และจิตอาสากลุ่มอื่นๆ รอที่จักเข้ากราบอยู่มากมาย

ซึ่งเจ้าหน้าที่ราชสำนักได้กรุณาต่อพุทธะอิสระเป็นอย่างมาก ได้ให้ความสะดวกนั่งรอไม่ถึงนาทีก็ได้ขึ้นไปบนพระตำหนักที่ประทับของพระบรมศพ

เมื่อขึ้นบันไดไปแล้ว เขายังจัดให้เรากับพระชัยณรงค์ไปนั่งรออยู่ที่เก้าอี้ของบรรดาองคมนตรีและราชกุลอยู่เป็นเวลาเกือบ ๕ นาที เพื่ออธิษฐานถวายความอาลัย

หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ยังมานิมนต์ให้เดินไปยืนอธิษฐานถวายความอาลัยที่ใกล้ข้างพระบรมโกศอีกประมาณร่วม ๒ นาที เจ้าหน้าที่จึงมานิมนต์ให้กลับออกมาจากพระตำหนัก

สบายใจแล้ว โล่งใจแล้ว ปลื้มใจแล้ว เกิดธรรมสังเวชขึ้นแล้ว ที่ได้เห็นพระบรมโกศขององค์พ่อหลวงอย่างใกล้ชิดเป็นเวลาตั้งหลายนาที

ขอเผื่อแผ่แบ่งปันความโล่งโปร่งเบาสบาย และธรรมสังเวชครั้งนี้ให้แก่ลูกหลานทุกๆ คน ให้ได้ร่วมรับรู้อนุโมทนา

เราจักมีภารกิจหลักอันหนักอึ้ง ที่จักต้องช่วยกันประกอบอาหารพระราชทาน เลี้ยงแก่แขกของพ่ออีกจำนวนเรือนแสน

จึงใคร่ขอให้บรรดาลูกหลานทุกท่านเข้ามามีส่วนร่วม ในการผลิตอาหารพระราชทานเลี้ยงแขกของพ่อในครั้งนี้อย่างพร้อมเพรียงกัน

เมื่อเวลาผ่านพ้นไป จักได้ภาคภูมิใจว่าครั้งหนึ่งในชีวิต เราก็มีส่วนร่วมในงานของพ่อแห่งแผ่นดินเช่นกัน

พุทธะอิสระ