เมื่อจิตนี้ไม่สามารถห้ามมิให้ซ่องเสพอารมณ์ที่จรเข้ามาได้ ด้วยเพราะสติสัมปชัญญะยังอ่อนด้อย ตามระลึกรู้ห้ามอารมณ์ไม่ทัน
เช่นนั้น ก็จงเพียรพยามยามหาอารมณ์กุศลเอาไว้ให้จิตนี้เสพก็แล้วกัน
จนกว่าเราจักมีสติสัมปชัญญะที่สมบูรณ์รวดเร็ว รู้ทันอารมณ์ที่บังเกิดแก่จิตได้ทุกขณะ
และพัฒนาไปจนถึงขั้นรู้แจ้งตามความเป็นจริงของอารมณ์และสรรพสิ่ง คือ
สัพเพ ธัมมา อนัตตาติ ธรรมทั้งหลายล้วนไม่มีตัวตน
เมื่อนั้น จิตนี้จักมีชัยเหนืออารมณ์ทั้งปวง
เหล่านี้ คือการงานภายใน ที่จำเป็นต่อการพ้นทุกข์
พุทธะอิสระ
