ปุจฉา : นมัสการหลวงปู่เจ้าค่ะ....ลูกชื่อละไมย์ ควรครู เกิดที่จ.สกลนคร....มีความสนใจในธรรมะตั้งแต่เด็ก ๆเจ้าค่ะ..แต่ก็ยังไม่ได้ปฏิบัติเป็นจริงเป็นจัง....มาเริ่มจะ ปฏิบัติ ก็ช่วงเดือนเมษา 2553 นี้ ไปบวชชีพรามหณ์ ที่วัดอัมพวัฒ จ.สิงห์บุรีมา ...ตั้งแต่นั้นชีวิตก็หันเห มาศึกษาธรรมะ และการเจริญกรรมฐาน...แต่ลูกมีปัญหาอยู่ตรง... จิตชอบคิดฟ้งซ่าน ปรุงแต่งโน้นนี่ มันไม่ยอมสงบสักที....พอกำหนด พุท-โธ ที่ไร ก็เหมือนไม่ได้อยู่กับคำภาวนา...มันคิดไปโน้นแนะมันไม่ยอมหยุดสักที....มีเรื่องให้ต้องมาเคืองมาคิดอยู่ประจำเวลานั่งสมาธินะเจ้าค่ะ...จนบางครั้งก็หงุดหงิดตัวเองเหมือนกันที่ควบคุมความคิดไม่ได้......ลูกไม่อยากจะให้มันท้อและล้มเลิกการปฏิบัติเสีย... เพราะหนทางนี้ลูกคิดว่ามันเป็นหนทางเดียวที่จะพบความสุขความสงบที่แท้จริงได้.... ลูกพยายามแต่ก็สะเปะสปะ....ไม่เอาอะไรเลยสักอย่าง.....อ่านและศึกษาข้อธรรมของหลายๆท่านพระอาจารย์...ทั้งของท่านพ่อลี...หลวงปู่ทวด หลวงปู่ดู่..สมเด็จพุฒจารย์โต ...พระอาจารย์มั่น...หลวงตามหาบัว...หลวงพ่อจรัญ...พระอาจารย์วิริยังค์... มันไม่เอาไหนเลยค่ะ.......จิตใจมันไม่ยอมนิ่งเสียทีเจ้าค่ะ....ไม่ทราบว่าหลวงปู่มีกลอุบายที่จะให้จิตลูกนิ่งได้ไหมเจ้าค่ะ....แล้วจะทำอย่างไรให้สงบ ให้อยู่ในบทภาวนาได้เจ้าค่ะ..... ขอบพระคุณมากเจ้าค่ะ

วิสัชนา : โอ้โฮ ขนาดระดับเกจิอาจารย์ใหญ่ ๆ ทั้งนั้น คุณยังไม่สงบเลย แล้วเถื่อน ๆ อย่างฉันจะมีน้ำยาอะไร หากคุณสนใจจริง ๆ ในทางนี้ ลองมาปฏิบัติที่วัดดู ในวันอาทิตย์ที่ 1-2 ของทุกเดือน

พุทธะอิสระ