ห้องสมุดธรรมอิสระ

25 ธ ค 2554  13.15 น.  ธรรมะอาทิตย์ที่ 4 โดยองค์หลวงปู่พุทธะอิสระ

เจริญธรรม เจริญสุข ท่านสาธุชนคนดีที่รักทุกท่าน
ความแก่มาเยือนอีกแล้ว
ความเก่ามาเยือนอีกแล้ว
ความคร่ำคร่ามาเยือนอีกแล้ว
ความแก่ ความเก่า ความคร่ำคร่า ความเสื่อม ร่วงโรย เหี่ยวย่น เตรียมตัวตาย
รอวันตาย ใกล้ตาย กำลังตาย มันเป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้
เป็นความจริงของชีวิต คิดถึงความจริงของชีวิต
แล้วเราจะเสพเรื่องภายในและภายนอกของชีวิตได้อย่างไม่มัวเมาประมาท
แต่ถ้าปฏิเสธความจริง ไม่ใส่ใจเรื่องจริง เสพของปลอม แล้วเราจะกลายเป็นคนนอนหลับไม่เป็นสุข
ตื่นไม่เป็นสุข ไม่เชื่อ ลองถามตัวเอง
ถ้าไม่ใส่ใจเรื่องจริง  พยายามข่มตาให้หลับเท่าไหร่ ก็ยาก
แกะหมดไปเป็นฝูง ...เล้าก็พังแล้ว ทำไมไม่หลับเสียที
เพราะว่าไม่รู้จักความจริง วางแล้วว่างไม่ได้
เมื่อวานมีคนมาถาม ท่านมียานอนหลับอย่างแรงอะไรบ้าง
กล้ากินเหรอ
...ถ้าทำให้หลับ
ไม้ ไม้คมแสก ไม้หน้าสาม  แรงเลยล่ะ
แล้วเล่าสาเหตุ ....เพราะคุณไม่มีปัญญา  แล้ว วาง ว่างไม่ได้
ตื่นเช้าขึ้นมา ทำไมดูเปลี้ย เพลีย หมดแรง
ทั้งหมดจากไม่เห็นความจริง ปฏิเสธความจริง
ถ้าเรารู้จักความจริง อะไรก็ไม่ทำให้เราเกิดอารมณ์
เพราะเหตุที่เราไม่รู้จักของจริง ทำให้เกิดอะไรในอารมณ์ แล้วทำให้หมดสติปัญญา แล้วก็ผูกยึดติด
ทีนี้ ทั้งคืนก็ไม่ได้หลับได้นอน
....ก้มลงอ่านที่เสื้อ...
ผู้มีสติในกาย กายนี้ไม่ลำบาก
ผู้มีสติในวาจา วาจานี้ไม่ลำบาก
ผู้มีสติในใจ ใจนี้ไม่ลำบาก
ถ้ามีสติในกาย วาจา ใจ นั่ง ยืน เดิน นอน ก็ไม่ลำบาก
ถ้าไม่มีสติ ยังไงก็ทุรนทุราย
เดี๋ยวนี้ มี version ใหม่ อดทนไว้พี่น้อง เอาอยู่
ถามว่า version ใหม่นี้ใส่แล้วรู้สึกอย่างไร
ลองใส่ไปตามหมู่บ้านแดงๆ ตรงไหนที่ชักธงแดง เดี๋ยวมึงก็รู้ รู้สึกอย่างไร
อดทนไว้พี่น้อง ๆ เอาอยู่
เมื่อวาน สุพรรณบุรี ยังขอมาคันรถ ให้พระไปส่ง
ถามพระเมื่อเช้า น้ำเยอะไม๊
ยังเยอะ
เอาอยู่ อยู่หมัด น้ำไม่ไปไหน อยู่ตรงนั้น
เห็นตามความเป็นจริงเสียบ้าง
ถ้าไม่เห็นตามความเป็นจริง มึงเป็นหลวงปู่ มึงนั่งไม่ได้ นอนไม่หลับ
รู้ไม๊ ...ปีนี้ใช้ไปเท่าไหร่ รู้ไม๊
140 ..รู้ไม๊ กูหาได้เท่าไหร่  91
เป็นมึง นอนหลับไม๊
เป็นกู สบาย หัวถึงหมอน ไปเฝ้าพระโพธิสัตว์แล้ว พระโพธิสัตว์ศักดิ์สิทธิ์นะ
เมื่อวาน มีคนเอาเช็คมาถวาย ถามว่า เรื่องอะไร
บนขายที่ ขายบ้าน...บนพระโพธิสัตว์ไว้
......สงสัยพระโพธิสัตว์กระเทือน.....ช่วยกันทำมาหากินบ้าง  ...ใบไม้รูดจนหมด
...แถมยังมาช่วยทำมาหากิน
พระโพธิสัตว์บอก อย่าลืมบอกพระนะ ..แม่จุดธูปบอกพระโพธิสัตว์ บอกให้ลูกพระกตัญญู
อีก 2-3 วัน มาอีกแล้ว บอกหรือยัง สอนพระให้ด้วย
ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยขออะไร ขอให้ผัว ลูก อยู่เย็นเป็นสุข
อ้าว แล้วทำไมไม่บอกเอง
ก็ลูกศิษย์ท่าน
อีก 2 อาทิตย์ มีคนมาหา คลับคล้ายคลับคลา
มึงไปบนให้เจ้าแม่ไปบอกกูสอนลูกมึงใช่ไม๊  ทำไมไม่บอกเอง
ไม่กล้าค่ะ ไม่กล้าใช้พระ
พระโพธิสัตว์นี่ศักดิ์สิทธิ์นะ คนถือศีลกินเจขอ ได้ทั้งนั้น
เพราะเค้าทำดี คิดดี มีศีล มีทานในใจ
สำคัญ คือ กตัญญู รู้คุณ กตเวทิตา ตอบแทนคุณ
บอกให้จุดธูปหมื่นดอก จุดไม๊....เดี๋ยวตรุษจีน..เรียก  ถือศีล มีสัจจะต้อนรับวันปีใหม่บ้าง
เทวดาจะให้พร
นี่เรื่องจริง พระเจ้ามีจริง เทวดามีจริง พระโพธิสัตว์มีจริง
เราทำดีจริงหรือเปล่า
จิตใจทุรนทุราย หมกหมุ่นในรูป รส กลิ่น เสียง อย่าว่าเทวดาให้พร
ไม่ให้พร ยังสาปแช่ง
คนเราประพฤติอย่างไร ไม่ช้า เร็วเลย มาหาเรา ไม่มีใครเหนือกรรมพ้น
ไม่ว่าจะทำที่ไหน เมื่อไหร่ เราทำอย่างไร หนีไม่พ้น
โดยเฉพาะทำกับพ่อแม่แล้ว เราจะโดนเป็นสิบเท่าพันทวี
หลวงปู่สอนพระ มีผู้หญิงคนเดียวในโลก ..ใครจะว่า ช่างมึง หรือใครไม่มีแม่
ผู้เป็นแม่อยากได้อะไร นึกอะไร เราต้องคอยสำเนียก มองดูว่า ท่านต้องการอะไร
แต่เวลานี้ ไม่ใช่ ..ละครเรื่องอะไรนะ..วันใดขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก
หนัง ลิเก ทุกวันนี้ ไม่ได้สื่อความหมายสำคัญของผู้ชายผู้หญิงคนหนึ่ง.....
แต่ไปสื่อลูกใครก็ไม่รู้ ญาติใครก็ไม่รู้
แต่ผู้ที่ต้องตอบสนอง กตัญญู กตเวทิตา ไม่มีหนังสื่อความหมาย ...นานๆ จะมาเสียที
รอไปเคาะป๊อกๆ ข้างโลง พ่อกินข้าว แม่กินข้าว
เมื่อ 2 วัน หลวงปู่ทำขาหมูไปให้เจ้าพ่อวังตะกู ใครก็บอกว่า อย่าฉันขาหมู
เราก็ไปจับๆ ป๊านี่ช่าง.... เอาหูแนบท้องฟัง เด็กดิ้น...ไม่ได้กาล ทำขาหมูไปให้แกไปเป็นหม้อ ...
หลวงปู่ทำขาหมูส่งไปทุกเดือนๆ เมื่อวานซืนไปสวดมนต์
หมอบอกไม่ให้กิน
ท่านอายุเท่าไหร่ 
89
อยากกินอะไร กินเข้าไปเฮอะ
อายุเยอะขนาดนี้แล้ว กินเข้าไปเฮอะ
ยังไง ก็อยู่ไม่นาน
อดตายกับอิ่มตาย เอาอันไหน
ดีกว่าอดอยากปากแห้งตาย
ถ้า 19 ไม่ได้ ตีมือ อย่าซี้ซ้วย กินส่งเดช
แต่อายุมากๆ จะอยู่ได้อีกกี่ร้อยปี
ใครมีพ่อแม่.... อยากกินอะไร ให้กิน
ท่านจะกินไปได้กี่น้ำ
พ่อแม่มีความสุขสบายในระดับหนึ่ง แต่อย่าให้มาก จะเป็นผู้ตกเป็นทาสของรส
สุดท้ายเราจะวนในรอบวัฏฏะ ส่วนใหญ่ทุกข์
ก็เตือน แกน้ำหนักดีขึ้น มีน้ำมีนวล เด็กดิ้นแล้วใช้ได้
ไปสวดมนต์ต่ออายุให้แก
อยากบอกท่านทั้งหลายว่า ..ปฐมวัย มันเป็นวัยมงคล..
แต่เป็นอัปมงคลสำหรับปัจฉิมวัย
วันเดือนปีที่ผ่านไป เป็นอัปมงคลกับปัจฉิมวัย
ความร่วงโรย เหี่ยวย่น  ความหมดเรี่ยวแรง
สุดท้าย เราจะเป็นอัปมงคลอย่างยิ่ง ถ้าครอบงำในความไร้สาระ
ทั้งชีวิต มีแต่เรื่องไร้สาระ หมกหมุ่นในเบญจคุณ กามคุณ
แล้วมาแก่ด้วย เสื่อมด้วย หมดแรงด้วย นี่อัปมงคลอย่างยิ่ง
แต่ถ้าบริหารจัดการกายนี้อย่างมีสติอย่างสมบูรณ์แบบ ให้กายนี้รักษาได้อย่างดีเยี่ยม
ถ้าความแก่เข้ามาเยือน เราก็กำไรแล้วล่ะ
ถ้าเก่าแก่ คร่ำคร่า ก็เป็นธรรมดา เพราะที่ผ่านมา เราใช้อย่างเหมาะสม
แต่ถ้า 32 ขาดทุนทุกเดือน คือทั้งชีวิตมีแต่ไร้สาระ
สุดท้ายทำร้าย ทำลายคนอื่นด้วย ....หิ้วปีก คิดจะทำบุญก็ยาก
แม้ที่สุด ใจหมกหมุ่นด้วย จะรอนิสัยดี ใกล้ตาย
เหมือนนายตุ้มหูทองที่บุญไม่เคยทำ กรรมดีไม่เคยสร้าง แต่บุญเก่าเยอะ
พระพุทธเจ้ามาโปรด..เปล่งฉัตรพรรณรังสี พอนายตุ้มหูได้สัมผัสฉัตรพรรณรังสี
พระอาทิตย์อะไรสว่าง....พลิกกายหันมาดู เห็นพระผู้มีพระภาคเจ้า ก็รู้สึกศรัทธา
เสียดายเราไม่มีปัญญาลุกขึ้นยืน ยกมือก็ไม่มีแรง
แต่คิดว่า หนึ่งใจเรามี ขอศรัทธาพระผู้มีพระภาคเจ้า...ได้ไปเกิดในสวรรค์ เพราะศรัทธา
บุญไม่เคยสร้าง พ่อแม่ขี้เหนียวอีก ไม่รู้บุญเค้าทำอย่างไร แต่มีศรัทธา
แต่เราๆ ท่านๆ มีศรัทธาแบบนายตุ้มหูไม๊
กูว่า ได้เห็นแต่ spotlight
หลวงปู่สอนพระใหม่ว่า ทุกคนมีโอกาสเท่าเทียมกัน เวลาก็เท่าเทียมกัน
ที่ต่างกันตรงปัญญา
คนมีสติปัญญา จะบริหารเวลาและโอกาสอันน้อยนิดได้อย่างมีประสิทธิภาพ
คนไท่ทีปัญญา จะบริหารเวลาและโอกาสไม่ได้ตลอดชาติ
หนาวนัก...ทำลายโอกาส มันก็เลยจนตลอดชาติ
เศรษฐีตื่นก่อนนกร้อง ไก่ขัน...มีสติปัญญา มีวิชชาบริหารเวลาและโอกาสให้เกิดกำไร
ทุกคนนั่งอยู่นี่ กำไรทั้งหมด
มีใครขาดทุน ถ้าขาดทุน ต้องเดินแก้ผ้า
ที่จริง ไม่ขาดทุน กระดูกท่อนนี้ใหญ่กว่าตอนแรกเกิด...........
หนังและพังผืด ยังไงก็ยังหนักกว่า หนังและพังผืดเส้นแรก
รู้ไม๊ หนังและพังผืด กว่าจะเติบโตมา กินไก่ไปกี่เล้า กินปลาไปกี่บ่อ
สารพัดกิน หมดไปกี่ชีวิต กินข้าวไปกี่ไร่
แล้วข้าวไร่ คนๆ เดียวทำได้ไม๊ ต้องมีคนเก็บเกี่ยว คนสี.....
แล้วเราจะบอกว่า เราอยู่คนเดียวได้อย่างไร
คิดบ้างไม๊ ทีหลังคิดบ้างสิ
แล้วเราจะได้คิดได้ว่า จะตอบแทนบุญคุณ...แผ่นดินได้อย่างไร
เพราะฉะนั้น ทุกวันนี้ กำไรหรือขาดทุน
คนที่ขาดทุน คือ คนที่เกิดแล้วไม่รู้จักโต  มี  ตายไง
มีโอกาสเป็นมนุษย์แล้ว ยังไม่สร้างพัฒนาการ ...อย่างนี้ ชีวิตนี้ขาดทุน
ไม่สามารถมีพัฒนาการได้ นี่เรียกว่า ชีวิตขาดทุน
เมื่อทุกคนกำไรถึงปานนี้ จะบริหารกำไรอย่างไร
บริหารอย่างใช้ปัญญา
หัวใจกรรมฐานที่สอน มีอะไรบ้าง
เรียนรู้ชีวิต ศึกษาวิชชา ลุถึงปัญญา นำพาชีวิต
มันไม่มีอะไรใหญ่ไปกว่านี้ เรื่องอื่นไม่มี มีแต่เรื่องของชีวิตทั้งนั้น
ที่ได้มา ไม่ได้มา ก็เกี่ยวกับชีวิต
ที่เสียไป ก็เกี่ยวกับชีวิตทั้งนั้น
แล้วอยู่แบบผู้บริหารกำไรจนทดแทนบุญคุณ...อากาศ สิ่งแวดล้อม สังคม สรรพสัตว์เราจะอยู่อย่างไร
ทั้งชีวิตให้ทดแทนบุญคุณ นี่คือชีวิตของผู้รู้ ผู้ตื่น
.....มีเป็นแสนล้าน หมื่นล้าน ก็บอกขาดทุน
คนพวกนี้จะคับแคบ วิถีคิดคับแคบ ไม่เผื่อแผ่ ไม่แบ่งปัน ไม่คิดจะให้
แม้ที่สุดใหญ่ที่สุดในแผ่นดิน .......ไม่มีใครอยากนั่งใกล้
เพราะฉะนั้น สำคัญที่สุดของชีวิต คือ พูดความจริง
คนอื่นจะพูดคำสละสลวย...เป็นวันแห่งความสุข สนุกสนาน
นักบวชในพุทธศาสนา ต้องพูดความจริงอย่างนี้
อย่าหลงละเมอในวัยที่ได้มา..กาลเวลากลืนกินสรรพสิ่งและชีวิตสัตว์ อย่ามีใจ....
หรือใช้กำไรชีวิตที่มีอยู่กับเรื่องไร้สาระ
กำไรที่ได้จากประสบการณ์ กำไรที่ได้ทางจิตวิญญาณ เอาไปหลงละเมอกับเรื่องส้องเสพ
อย่างนี้ เรียกว่า ทำกำไรให้หมดสิ้น กำไรหาย ทุนหด ทั้งชีวิตเป็นหมันหมด
พระพุทธเจ้าจึงเรียกว่า โมฆะบุรุษ เพราะเราเกิดมามีประโยชน์ไม๊
ปัญญาเราจะรักษาสืบทอด มีประโยชน์ทั้งแผ่นดินได้อย่างไร
ใครสามารถแผ่ขยายประโยชน์....ภิกษุทั้งหลาย เธอจงยังประโยชน์ตน และประโยชน์ท่านให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาทเถิด
ประโยชน์เบื้องต้น คือกำไรชีวิตที่มีอวัยวะครบ 32 ของมนุษย์
หลวงปู่เขียน...ในแบงค์ที่จะแจก
พ่อแม่มีคุณธรรม
ลูกหลานกตัญญู
ครอบครัวเจริญ
พ่อแม่ไม่มีคุณธรรม กำไรน้อยหน่อย
มึงว่า หลวงปู่มีกำไรไม๊
อยู่ตรงไหนวะ
ฮึ เพราะงั้น คนจะรู้ตัวว่า กำไรมากน้อย อยู่ที่ว่า
พ่อเกิด แม่เกิด มีกำไรมาก ชีวิตเราจะมีกำไรสิบเท่าจากกำไรมากที่พ่อแม่มี
เพราะว่าท่านจะถ่ายทอดให้เราสั่งสม อบรม ศึกษา ปฏิบัติตาม
ทีนี้พอเราแข็งแรง สองขาแข็งแรง  สองมือทำได้ หนึ่งหัวคิดออก..เราก็ผ่องถ่าย
เป็นชีวิตที่มีแต่กำไร
มีคนถามหลวงปู่ ปีนี้ขาดทุนเท่าไหร่
ขาดทุนที่ไหน
50 ล้าน (140 – 90) เป็นกำไรของกู ใครก็ปล้นกูไม่ได้
เอาอยู่ ไม่อยู่ กูก็ได้ 50 ล้าน
เพราะว่า กูตั้งใจทำกำไร
กูกำไรทุกปี เพราะใครก็เอามาใช้ของกูไม่ได้ น้ำท่วมปีนี้ กูใช้หมดไป 20 ล้าน กำไรบาน
วันที่ 5 ธันวา คนมารับทุน 6,000-7,000 คน ๆ ละ 200 บาท
ถามว่ารู้สึกอะไร
ก็กำไรทั้งนั้น
นี่อีก 2 วัน วันเด็ก เด็กที่ประสบภัยน้ำท่วม จากบางเลน สุพรรณ..จะมารวมกันที่นี่หมื่นกว่าคน
เตรียมไว้เฮอะ กำไรอีกแล้ว
ปีนี้กูจะทำอะไร ปีที่แล้ว ทำก๋ยวเตี๋ยวพะโล้
ปีนี้ วันเกิดไม่ต้องเอาเค๊กมา กูตัดเมื่อย
ให้เด็กมันกินบ้าง ยังเจริญเติบโต
พวกมึงกิน ก็รอวันตาย เด็กกินยังมีความสุข มีกำลังวังชา
ปีนี้ ให้พวกพระบวช 84 พรรษาเป็นเจ้าภาพ ทำหน้าที่ 2 เรื่อง
1 ดึงเอาคำว่า นิสัยดีกับสันดานดี.....จึงจะได้ของขวัญ
ใครนิสัยและสันดานดี ได้ของขวัญมากกว่า
ใครนิสัยและสันดานเลว ได้น้อยกว่า
เค้าจะได้รู้ว่า นิสัยดี สันดานดี เป็นอย่างไร จะได้รู้ว่า สังคมนี้ยังต้องการคนนิสัยดี สันดานดี
สังคมทุกวันนี้...จนกลายเป็นสันดานดิบ ออกจากท้องแม่ 3 คน ต่างกันที่นิสัยและสันดาน
...นิสัยและสันดาน มันสั่งสมนานไม๊
อู้ย มันข้ามภพข้ามชาติ
พระอรหันต์จึงตัดนิสัยและสันดานได้
แต่เวลานี้ เราไม่สนใจนิสัย สันดาน
เราไปพัฒนาเรื่องสิ่งที่ไม่มีชีวิต...จนกลายเป็นนิสัยเสีย สันดานเสีย
แล้วสร้างปัญหาแก่สังคมไม่จบสิ้น
 วันเด็กปีนี้ เด็กสันดานดี ได้มาก
ลานปูนก็จบแล้ว ปีที่แล้ว สัญญากับเด็กไว้ว่า ปีนี้ จะไม่มีฝุ่น
ไม่ใช่เข้าโครงการ ถนนปลอดฝุ่นนะ
ของหลวงปู่ เทปูนหนา 15 ซม
หมดไปไม่เท่าไหร่ ...20 กว่า
กูไม่มีเงินเมื่อไหร่ ก็มองฟ้า ....อยู่เฉยๆ ไม่ทำอะไร ช่วยกันทำมาหากินบ้าง
แต่กูไม่ขอบ่อย เดี๋ยวหนี
นานๆ ขอที อย่าขอบ่อย เหมือนขอพ่อแม่....
แต่หลวงปู่ไม่เคยขอเงินแม่ตั้งแต่เด็กๆ ให้ก็เอา ไม่ให้ก็ไม่เอา
ไข่ห่านต้มลูก ก็ไปแลกข้าว เอาไป 2 ฟอง ก็ได้กินแล้ว
จนเพื่อนบอก เฮ้ย ที่บ้านมึงแดกอะไรไม่เป็นเลยเหรอ กินไข่มาเป็นเทอม
นิสัยหลวงปู่ไม่ขอ เค้านึกได้ ก็ให้
สรุป รวมๆ อยากบอกว่า เวลาที่ล่วงเลยไป อย่าดีใจ เพราะกำลัง....เป็นวัยที่ไม่มีอะไร
มันไม่ไปวัยไหน ไม่ใช่ปฐมวัย มัชฌิมวัย แต่เป็นปัจฉิมวัย
ควรนึกถึงความเป็นจริงของชีวิตว่า สังขารทั้งหลาย มีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา
คิดอย่างนี้ นอนหลับง่าย นอนเป็นสุข ตายเป็นสุข
แต่ถ้าไม่คิดอย่างนี้..ลูกคนนี้ก็น้ำท่วม ลูกคนนั้นกำลังทำธุรกิจ น้ำท่วมแล้ว...
หมดๆ ขาดทุน นอนหลับไม๊
ไม่หลับ ..มันทำร้ายตัวเองหรือเปล่า
ถ้าทำร้ายตัวเอง อย่าคิด
แทนที่จะเป็นกำลังวังชาให้ลูก กลายเป็นคนอ่อนเปลี้ย เสียขา ไมเกรนถามหา ปากบิดเบี้ยว
ทุนหาย กำไรหด ชีวิตหมด ทั้งๆ ที่ยังกำไรกระดูก กำไรประสบการณ์
แต่เราทำร้ายตัวเองจนพิการ
เราทำร้ายตัวเองได้มากกว่าคนอื่นทำ
มันจ้องได้ทุกเวลา ทุกเดือน ทุกปี เดี๋ยวหาโทสะเข้ามาใส่ โมหะมารุม
หูอยู่ดีๆ ก็..มึงว่าอะไรกูวะ ตา....
ทำทำไม
มันสะใจ จี๊ดจ๊าดดี
โง่หรือฉลาด
เป็นความจริงของชีวิตที่ต้องคิดให้ได้
นั่งตำหนินินทาคนอื่น ทั้งๆ ที่ไม่ใช่เรื่องของเรา
เสียดายชีวิต เสียดายเวลา...ไก่ขันตอนเช้า...อยู่ไปก็รกโลก
วัยนี้ ต้องคิดให้ได้
คิดไม่ได้ ปัญญาอ่อนแล้ว
นี่พูดเรื่องจริง ตรงไปตรงมา ชัดเจน
ไม่งั้น เจอ อีดอก...เพราะนิสัยไม่ชอบคนสอพลอ ปลิ้นปล้อน ตลบตะแลง ตอแหล
เพราะนั่นถือว่า ทำร้ายเรา ให้เรามัวเมาประมาท
คนอื่นชอบ คนนี้ไม่ชอบ
ดีคือดี  ไม่ดีคือด่า เพราะว่า ออกจากหัวใจที่เอื้ออารี
เพราะฉะนั้น ไม่กลัวบาป
ใช่ครับพี่ ดีครับท่าน....นี่สิ วาจาผรุสวาท
เมื่อวานซืน ไปสวดมนต์หลวงพ่อชุ๊น
...ทำไมพระอาบน้ำซ่า ...ก๊อกโดนขโมยไปสิบกว่าห้อง แล้วหลวงพ่อทำไง
ก็ไม่เปิด จะด่ามันก็ไม่ได้ยิน ก็แผ่เมตตา
รู้ไม๊ใครเอา
ก็แผ่เมตตาให้โคตรพ่อโคตรแม่มันฉิบหายวายป่วง
แหม แผ่ยันโคตรเลยนะ
เราก็ตั้งตาฟัง
อย่างนี้ไม่ได้ ต้องไปทวง
ขืนนิ่งดูดาย เท่ากับเราทำร้ายเค้า
เหมือนลูกเราไปขโมยของ แทนที่จะตักเตือน นิ่งเฉย อย่างนี้ เท่ากับทำร้ายลูก
ถ้าไม่ทวง ไม่บอก เท่ากับเราทำร้ายเค้าข้ามภพข้ามชาติไม่รู้เท่าไหร่
ถ้าทวง ไม่ได้คืน เค้าตั้งใจทำอย่างนี้ ก็ต้อง....
......การจะปาวารณาต่อคนอื่น ต้องแน่ใจว่า เราแข็งแรงพอที่จะให้
....กรรมอันหนักจะตกกับผู้รับ
...ต้องทวง คือว่า เมตตา
พระที่หาย....ต้องหล่อใหม่ ของเดิมเป็นทองเหลือง องค์ใหม่ต้องเป็นเงิน
อยากบอกลูกหลานว่า ทั้งหมด ถ้าไม่มีปัญญา ขาดเมตตา กำไรจะคงที่ ไม่เพิ่มพูน
เสียดายโอกาส ประสบการณ์ ความรู้
......พูดจาสวยหรู สิ่งเหล่านี้ เป็นของหลอก
14.30 น.
ใครไปทองผาภูมิ
สอนให้วิ่ง ว่าง กลับมาเหมือนเดิม
กราบพระ เคลียร์พื้นที่ ปฏิบัติธรรม เดินขั้นที่ 1, 3 และ 4 , 3 และหยุดอยู่กับที่พิจารณาความว่าง
ว่าง เดิน / ไม่ว่าง หยุดอยู่กับที่
15.30น.
ปราณโอสถ มี 2 ภาค
ปราณสุริยะ ...ร้อน เย็น
ปราณทิพย์ ....กลืนกับอากาศ
กูสอนพวกมึงแล้วนึกถึงบ้านเก่า หลังจากตรุษจีน กูจะลาพวกมึงไป 1 เดือน ไปบ้านเก่า....
......ฝึกเอาไว้  เจ็บกาย อย่างดี แค่รักษา หาย หรือไม่ ก็ตาย
แต่เจ็บใจ รักษาไม่หาย แม้กลับมา ก็ไม่รู้.....
...เพราะที่หลวงปู่สอน...แล้วเราจะไม่ครั่นคร้ามต่อเหตุใดๆ
ฝึกเอาไว้ให้เป็นนิสัย
แล้วทุกครั้ง เราจะได้ปลอดภัยต่ออันตรายทั้งปวง เป็นความปลอดภัยที่ยั่งยืน
พอ เหนื่อยแล้ว
ยังว่างอยู่ไม๊
เตรียมกล่าวคำถวายทาน
ที่ยังไม่ได้ไปป่า ไปบ้านเก่า เพราะอย่างนี้ ถมดิน ขุดที่ทำนา ก่อสร้าง แกะสลัก
กูทำอภิมหากำไร ไม่ใช่กำไร....
...หล่อพระเกศ เลื่อนไปเป็นชิวโหงว เทวดามาขอให้เลื่อน จะได้มาร่วมอนุโมทนา
(ตรงกับวันศุกร์ที่ 27 ม ค 55)