ธรรมะหลวงปู่พุทธะอิสระ
แบ่งบุญให้ลูกหลาน เมื่อวานวันเด็ก .......ประมาณ 3,000 -3,500 คน พักนี้เป็นเศรษฐี แจก......
เมื่อวานมีความสุข สุขกว่าวันเกิดตัวเอง
เด็กมากันเยอะแยะ มาจาก จันทร์ ชลบุรี ก็มี ผู้คนมากันเยอะ ของก็เยอะ ขอบใจลูกหลาน
ถามว่าหลวงปู่ทำทำไม หลวงปู่เชื่อ.......................
เหมือนน้ำเลี้ยงจิตใจให้เด็กเจริญเติบโต ได้รู้รส กล่อมเกลาจิตใจวิญญาณให้ละเมียดละมัย
คนที่มีจิตใจละเอียดอ่อน ละเมียดละมัย สอนไม่ยาก แล้วก็ง่ายต่อการทำดี
ทุกคนเก็บขยะอย่างไม่รู้สึกเกี่ยงงอน ช่วยกันคนละไม้คนละมือ
ถ้าสอนจิตสาธารณะบ่อยๆ เค้าจะรู้สึกรับผิดชอบ
โลกปัจจุบันที่รุ่มร้อน เพราะว่าไม่คิดถึงประโยชน์สุขสาธารณะ ต่างคนต่างกอบโกย
เมื่อวานกูยิ้มทั้งวัน หน้าบาน
เห็นสีหน้ามีความหวัง พ่อแม่อิ่มเอม มีความรู้สึกว่าเราเอาใจใส่ดูแลลูกหลานเค้า ไม่เลือกเหล่า เลือกภาษา พม่าก็มี มันเป็นเด็กก็ใช้ได้
มากมีน้ำใจที่จะอยู่ร่วมกัน
เมื่อวานบุญใหญ่ หลวงปู่ถือว่าตัวบุญ
เราทำบุญทำทานกับแม้ผู้มีศีลอันด้อย
มนุษย์ทำบุญกับมนุษย์ได้บุญมากกว่าทำกับเดรัจฉาน
ทำบุญกับเดรัจฉาน 4 เท้า ได้บุญมากกว่าทำบุญกับเดรัจฉาน 2 เท้า
สรุปแล้วอะไรก็ตามที่ทำให้เราทำลายความคับแคบ ตระหนี่ ทำให้เรามีความสุขมากขึ้น
เมื่อเช้าฟังเทปขณะทำงาน ยังนึกว่า พระสมัยนี้ บวชเพื่อหวังครองเรือน นึกถึงพระของเรา
พระของเค้า พระสมัยนี้ บวชแล้วอยากเข้าบ้าน มีบ้าน เป็นเจ้าของบ้าน ซึ่งต่างจากอุดมการณ์
สมัยเก่า บวชแล้วทิ้งบ้าน ไม่มีบ้าน ไม่เป็นเจ้าของบ้าน เป็นอานาคาริก ไปแบบไร้ร่องรอย
เป็นแบบผู้ว่าง ผู้เปล่า
บ้านในที่นี้หมายรวมถึง สมบัติ และปัจจัย พระสมัยนี้ มีสมบัติมาก แสวงหาสมบัติมาก
ต่างกันคือ ความเป็นอานาคาริก หลีกลี้หนีจากสมบัติ
ทำให้หลวงปู่รู้สึกว่า พระวิปัสสนาจารย์มาอยู่ว่างๆ หลายองค์ กลัวจะเครียด เลยบอกเค้าว่า
ผมอยากอยู่กระต๊อบแบบมุงหลังคาจาก ไม่มีข้างฝา ส้วมไม่ต้องมีหลังคา แต่มีข้างฝา
ดูท่าแล้วไม่เป็นอะไรเลย ท่านรู้ไม๊ สมัยก่อนผมสร้างวัด ผมสร้างกุฏิเองหลังหนึ่ง ตาหนิท หลังหนึ่ง
ถามว่าทำไมต้องอยู่อย่างนี้ นี่คือชีวิตที่ผมฝันใฝ่มานาน ไม่ต้องมีอะไรมาก แค่มีที่ซุกหัวนอน
ไม่มีลับลมคมใน จิตใจก็โปร่งเบาสบาย
อยากจะสอนเค้าว่า อ้ายที่สะสม ไม่ใช่สมณะ ต้องไม่มีอะไร ไม่เหลืออะไร
พยายามทำต้นแบบให้เค้าดู เหมือนมุมกลับ ยิ่งให้ ยิ่งได้ เหมือนยิ่งโลภ
สรุปว่า หลวงปู่ไม่รู้คนอื่นคิดอย่างไร แต่หลวงปู่เบาสบาย แม้มีภาระมากมาย เดือนหนึ่งจ่าย
7-8 ล้านบาท
เมื่อวานเบิกที 3 ล้าน หัวทิ่ม เลยไปแจกของดีกว่า ให้มันหมดเกลี้ยง สบาย เบา ไม่ต้องคิดอะไรมาก
มาแต่ตัว ไปแต่ตัว
มีก็ให้ ไม่มีก็ไม่ให้ แต่ไม่ชักดาบ
เค้ารู้ดี ใบไม้แก่ เดี๋ยวกูก็เสก
ถ้าใจเราคิดจะให้ ไม่มีความทุกข์ในความหวงห่วง
ทุกคนมีความโลภ แต่บริหารความโลภ เป็นผู้ชาญฉลาด ไม่ขาดสติปัญญา
ไม่มีความทุกข์ ได้อย่างไร ต้องฝึกปัญญา
หลวงปู่ยังนึก พวกนี้ ใกล้เกลือ กินด่าง
เดี๋ยวนี้ปั่นสบู่ ซื้อตุน 500 , 1000 ก้อน ซื้อ 35 ขายเท่าไหร่ 50 โง่ เค้าขายก้อนละ 100
สบง 6 ตัว เหลือ ตัวเดียว จีวรเหลือตัวเดียวที่ใส่นี่ เวลาตาก ต้องไปตากที่หอระฆัง
วันที่ 1 โยมย่าป่วย บอกว่าอย่าป่วยนาน ไม่มีสตังค์รักษา วันรุ่งขึ้นหายเลย
กูไม่มีอนาคต ต้องคิดนานหน่อย ใครจะเอากูไปเลี้ยง พูดแล้วคันฝ่าพระบาท ส่ง ส ค ส เขียนจีบ
อยากตบให้ขี้แตก ไม่รู้จักกาลเทศะ ไม่รู้จักบาปกรรม เว้นๆ มันเสียบ้างเถอะโยม อย่ามาหวังในตัวอาตมา ไม่มีอนาคต ไม่มีสมบัติอะไร ใส่น้ำหอมมาด้วย
ตังที่เค้าให้ เค้าไม่ได้ให้วัด เค้าให้กู ถ้ากูอยากได้ วัดในนครปฐมไม่รวยเท่ากู
ไม่ชอบเพราะว่ามันจะทำให้เกิดความหวัง
นักบวชมีแล้ว มีความหวัง โลภยิ่งกว่าชาวบ้าน พัดยศถึงปี ก็ยกออกมาฉลอง
ความสุขของหลวงปู่................................เห็นลูกหลานสามัคคี
..................
ไม่รู้ธรรมชาติของงาน..............
บังเอิญทุกคนรอบจัด สำคัญที่สุดทุกคนมีน้ำใจ
รอบจัด นำก๊อกที่ 2, 3 ออกมา ตรงไหนตัด เกิน ชดเชย
วิธีจัดการเยี่ยม แต่แย่
ดีที่รอบจัด กับมีน้ำใจ
ประโยชน์แรก คนคิดงาน คิดได้ แต่ไม่ตามงาน ไม่คุมงาน ได้แต่สั่งงาน
คนทำงาน ทำได้ แต่คิดไม่ได้ แต่รอบจัด และมีน้ำใจ
แต่ถ้าเป็นหลวงปู่ทำเอง จะไม่แบบนี้ เพราะหลวงปู่จะไม่หวังผลเลิศ
ขี้กี่กอง ก็ไอ้ทองก้อนเดียว รอบจัด แต่จะอายุสั้น
ไม่ใช่กะล่อน
มันไม่ติดฝุ่นแล้ว เหนือกะล่อน
มีประกายของน้ำจิตน้ำใจ ไม่มีตัวกู อีโก้ไม่ใหญ่
มีแววความรอบจัดกับมีน้ำใจ จะไม่เห็นใครมาตำหนิ ทุ่มเทให้กับงาน
เอาไปใช้ได้ในชีวิตประจำวัน
มีปัญญา ตัดตัวกูออกไป
ความเป็นตัวกู ทำให้น้ำใจน้อยลง
หินยิ่งเล็ก โยนลงไปในอ่าง น้ำก็ยังเต็ม ไม่ล้นจนน้ำหายหมด
อยู่ใกล้ก็ปลอดภัย ไปไกลก็คิดถึง
จนบางทีลืมไปว่าตัวเป็นอะไร
แต่หลวงปู่ก็ภูมิใจมาก
หลวงปู่ไปทองผาภูมิ ให้เค้าปลูกขมิ้น ขิง กับ ไพร ญี่ปุ่นมาแย่งซื้อ เหมาหมด
กลับมา เณรเล่นมุกใหม่ กระโดดแท้งค์
หลวงปู่บอก ไปนอนรอ ไม่ต้องขึ้นไปตามตัว เอาเสื่อปูนอนรอ คนพวกนี้ไม่ทำตามที่บอก
ต้องรู้จิตใจเค้า พักนี้ไม่ได้กินยา บอกว่าไม่ได้เป็นอะไร ทำไมต้องกิน
รวมๆ สรุป ขอบใจที่กิจกรรมมากมาย ที่พวกเราช่วยกันทำ เป็นอะไรที่วิเศษมาก
เดรัจฉานไม่มีแบบนี้
ยกให้ชน เป็นสังคมสูงขึ้น
ปีนี้ 3,000 ปีหน้า จะเลี้ยง 5,000 จริงๆ เพิ่มขึ้นทุกปี
ของมากขึ้น ลูกหลานมากขึ้น ความสุขก็มากขึ้น
มันเป็นความทรงจำที่งดงาม เป็นความประทับใจ มีความอบอุ่น ผ่อนคลายจิตใจ
เด็กๆ จะจำได้ดี
ปัญหาผู้ใหญ่วันนี้ ใจร้าย ให้จำเรื่องอัปรีย์ ไม่ได้จัดสรรความทรงจำอันดีให้กับเด็กจดจำ
คิดโครงการอีกแล้ว เมื่อวานโทรศัพท์ ปัตตานี หลวงปู่ให้จรยุทธแบบรุก ต้องตรวจ
อย่ากลัวเหนื่อย แล้วจะไม่ตาย เพราะว่าเดินทั้งวัน ไม่มีใครมาวางระเบิด
ทหารบอกว่าเหลือแต่ หัว กับตีน ก็ไม่ตาย
จะเอาตัวแล้ว ไม่เหลือหัวกับตีนไม๊
ทหารใช้ประกาศกฎอัยการศึก จับได้มากมาย
บอก หลวงปู่อย่าลงไปบ่อยนัก เพราะว่าเค้ารู้ว่าจรยุทธแบบนี้ หลวงปู่เป็นคนคิด
นัดเค้าว่าจะไปอีก
ปีที่แล้วแจกยาสีฟันไป 50,000 หลอด
แจกมากกว่าขาย ขายได้ 30,000 หลอด
เมื่อวานคิดจะพิมพ์ ส ค ส
เมื่อเช้าคิดจะออกแพทย์หน่วยอาสา ที่ร้อยเอ็ด มีคน 2,000 คน จะไป 2 วัน ไปศุกร์ เสาร์ อาทิตย์
เค้ามีสถานที่พักให้
ให้พระเจ้าอยู่หัวได้มีโอกาสสัมผัสความรักของเราด้วยตาของพระองค์บ้าง
60 ปี เราพึ่งความรักของพระองค์ตลอด
โดยทำประโยชน์เท่าที่เราทำได้
ข้าวสารขอมาอีกแล้ว ทำนาไม่ทันคนขอ
ปีใหม่ลูกหลานมาใส่บาตร ส่วนหนึ่งไปเหนือ ส่วนหนึ่งไปใต้ ไม่ขัดสน พออยู่ได้
การที่เราใจกว้าง แต่ตัวแคบ ตัวเล็ก
ตัวใหญ่ ใจเล็ก ไม่มีที่ว่างให้ใครๆ ได้นั่ง เราต้องฝึกอย่างนี้ ธรรมะอื่น สังคมก็อยู่ได้ในระดับหนึ่ง
แต่ความมีน้ำใจ ให้ทุกคนได้สำนึก พลีต่อแผ่นดินให้ได้
หลวงปู่บอกลูกหลานเมื่อวาน ไม่ต้องไปขอบริจาคใคร
เดี๋ยวกูก็ตัดขายหอมจัง
เอาไปทำประโยชน์แผ่นดิน การศึกษา
ชั่วชีวิตหลวงปู่ก็ไม่มีอะไร
มีปัญญาแยะๆ คือเครื่องนำพาชีวิตให้สดใส เป็นเครื่องป้องกันภัยให้แก่ตัวเรา
พระอาทิตย์สว่างกลางวัน พระจันทร์สว่างกลางคืน
ให้หลวงปู่เลือกระหว่างทรัพย์หลายล้านกับปัญญาเท่าหางอึ่ง หลวงปู่เลือกปัญญา
มนุษย์ตนใดไม่มีปัญญา พระพุทธเจ้าเรียก มนุษเดรัจฉาโน
สำหรับหลวงปู่แล้ว ไม่มีอะไรมีค่าเท่าปัญญา แก้ปัญหา ดับเหตุแห่งปัญหาด้วยปัญญา
เมื่อคืนเหนื่อย ก็ภาวนา หายใจเข้า ภาวนาว่า เกิด
หายใจออก ภาวนาว่า ตาย
แล้วตัวเบา เดี๋ยวจะสอน
พอเริ่มหายใจออก ก็เริ่มตายแล้ว
ไม่เชื่อ ลองไม่หายใจ มันก็ตายแล้ว
ปฏิจจสมุธบาท มันเกิดแค่ขณะหนึ่งลมหายใจเท่านั้น
ลมหายใจเกิด จิตเกิด
ลมหายใจดับ จิตดับ
ปัญหาทุกชนิด เราจะไม่ครั่นคร้าม หวาดกลัว
มีแค่เกิดกับตาย แล้วปัญหาจะมาจากไหน
คนโบราณจะเลือกแม่นมด้วยคุณลักษณะ มีเมตตา มีน้ำใจ นมใหญ่ ลักษณะอันมีคุณแก่ลูก
มีความสุขุม เยือกเย็น
พี่เลี้ยงสมัยนี้ เด็กเป็นเด็กใบไม้ เขียวไปหมดทั้งตัว ถูกหยิก
ไม่เลือกทุกขลักษณะ
ถ้าหาไม่ได้ เลี้ยงเอง
ยาริดสีดวง ถ้าท้องผูก ต้องกินยาถ่ายปฐวีธาตุเพิ่ม
เอาส่วนหนึ่งผสมกับน้ำมะนาว หรือน้ำปูนใส ป้ายที่หัวริดสีดวง จะหด แห้ง ฝ่อไป
วาง ว่าง สงบ เย็น เข้าใจ รู้จัก เมื่อไหร่ นั่นคือ สภาวะนิพพาน
