ผมสงสัยว่าทำไมอารมณ์จึงเป็นปัญหาของการพัฒนาของมนุษย์

ตอบ

เรื่องมันง่ายๆ หากเรามีสติปัญญา รู้จักสังเกตก็จะเห็นว่า ผู้ที่ถูกอารมณ์ครอบงำมักจะก่อปัญหาให้แก่ตนเองและผู้อื่นอยู่ตลอดเวลา

ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์รัก โลภ โกธร หลง อิจฉา ริษยา อาฆาต พยาบาท ใจแคบ เห็นแก่ตัว ฟุ้งซ่าน หงุดหงิด รำคาญ วิตกกังวล จับจด

ผู้ใดที่ถูกอารมณ์ดังกล่าวมานี้ครอบงำ อย่าว่าจะทำอะไรให้ได้ประโยชน์แก่ใครๆ เลย แค่จะเอาตัวรอดก็ยากลำบากแล้ว

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการพัฒนาจิตขั้นสูง คงจะมุ่งหวังความสำเร็จความเจริญยาก

ในโลกแห่งสมมุติ อารมณ์อาจจะเป็นดุจดังเครื่องกระตุ้น เครื่องผลักดัน ให้การงานเจริญก้าวหน้า ประสบความสำเร็จ

แต่ในขณะเดียวกันหากเราโง่ จนถูกอารมณ์ครอบงำ อารมณ์นั้นนั่นแหละที่เป็นตัวการในการทำร้ายทำลายทั้งการงานและผู้กระทำการงานเองด้วย

แต่หากจะว่ากันถึงโลกแห่งปรมัติ อารมณ์ทั้งหลายไม่ว่าจะเป็นอารมณ์กุศล หรืออารมณ์อกุศล หรืออารมณ์เฉยๆ ที่เรียกว่า อัพยากฤต

ในวิถีการพัฒนาจิตเพื่อเข้าสู่โลกแห่งปรมัติ ผู้ใดหากต้องการพัฒนาจิตเข้าสู่โลกปรมัติจำเป็นอย่างยิ่งในการวาง ว่าง อารมณ์ทุกชนิดจนจิตเป็นอิสระ

ด้วยบทโศลกที่เคยเขียน เอาไว้ว่า

คนฉลาดใช้กิเลส

คนโง่ โดนกิเลสใช้

พุทธะอิสระ

บทความอื่นๆ