วิสัชนา : มิใช่มหาเถร มีอำนาจห้าม หรือ อนุญาติ แต่เป็นด้วยพระวินัยกรรม ที่กำหนดไว้ว่า ผู้หญิงที่จะมาบวชในพระพุทธศาสนา ต้องมาอยู่ที่วัด นุ่งขาวห่มขาว ถือศีลแปด ในสำนักของพระภิกษุณี อย่างน้อย 6 เดือน จนถึง 6 ปี เพื่อดูนิสัย และพฤติกรรมว่าเหมาะสมที่จักเป็นผู้ได้รับคำสั่งสอนหรือไม่ หากไม่เหมาะหมู่พระภิกษุณีก็จักไม่อนุญาติ ให้เธอบรรพชาเป็นเณร เรียกว่าสามเณรี และเมื่อเป็นเณร แล้ว จัดต้องแสดงตนให้เป็นที่ประจักษ์ว่า เธอได้ปฏิบัติ ตนอย่างเคร่งครัด ในคำสอนของครูบาอาจารย์ หากครูอาจารย์เห็นว่าเธอเหมาะสม จึงจะประชุมพระภิกษุณี ซึ่งก็ต้องมีไม่น้อยกว่า 5 รูป เพื่อยกเธอขึ้นเป็น ภิกษุณี และ อุปัฌย์ชาที่เป็นภิกษุณี ต้องพาเธอไปสวด ญัติ ในหมู่สงฆ์ที่เป็นภิกษุผู้ชาย ให้ท่านได้รับรู้ว่าเธอมีศรัทธา ปะสาทะอันบริสุทธิ์ที่จักบวช อยู่ในพระพุทธศาสนา พร้อมที่จักเป็นผู้รักษาศีล 311 ข้อได้เป็นอย่างดี
เมื่อเรื่องมันเป็น ดังกล่าวมานี้ คุณก็คงจะรู้ว่า ประเทศเรา ไม่มีพระภิกษุณี มาตั้งแต่เริ่มตั้งกรุงรัตนโกสินทร์ แล้ว แม้สมัยอยุธยาจะมี ก็โดนพม่ากวาดต้อนไปหมด จนในที่สุดก็สูญพันธุ์ ไปด้วย
ด้วยเงื่อนไข ทางพระวินัย ซึ่งเป็นหลักของนักบวชในศาสนานี้ จึงเป็นที่มาว่าทำไมผู้หญิงจึงบวชพระในประเทศนี้ไม่ได้ เฮ่อ.... เหนื่อยๆ........
พุทธะอิสระ
