ถึงกำหนดวันบวช ฉันพาลูกชายคนกลางไปวัด ลูกชายคนข้างบ้านขอตามไปบวชด้วยอีกคน ทางวัดรับเด็กไปซักซ้อมพิธีเสร็จแล้ว ให้นอนที่หอพระกรรมฐาน เราพักที่หอฉัน ซึ่งตอนนี้มีผู้ปกครองเด็กมาพักมากพอสม-ควร แต่ศาลาของวัดจุคนได้มาก จึงไม่มีความขลุกขลักอันใด ห้องน้ำห้องท่าก็แสนจะสะดวกสบาย เรียกว่า หลวงปู่เตรียมการไว้ให้พร้อมก่อนจะออกจากวัดไป ท่านเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่า เมื่อสร้างวัดเสร็จแล้วจะไป เกี่ยวกับสัจจะนี้ ท่านเขียนบทโศลกสอนไว้ว่า
"ลูกรัก... สัจจะและความจริงใจ เป็นเครื่องเสริมสร้างบุคลิกภาพ และความสำเร็จ"
บ่ายวันเสาร์มีพิธีสรงน้ำนาค กลางคืนมีพิธีทำขวัญนาคที่ศาลา อเนกประสงค์ซึ่งเพิ่งสร้างเสร็จหมาดๆ พูดถึงการทำขวัญนาค มีผู้ปกครองเด็กบวชเณรพาหมอทำขวัญมา ปรากฏว่าใช้เวลานานมากก....จนนาคป่วยไปหลายคน ปวดท้อง ปวดหัว อาเจียน ฯลฯ ความรู้ถึงหลวงปู่ต่อมาภายหลัง ท่านตำหนิว่า
"เอามาทำไม? แล้วพวกพระทำไมถึงไม่จัดการให้รวบรัด ปล่อยจนกลายเป็นทรมานเด็ก นี่ถ้ากูอยู่จะไล่"
คืนทำขวัญนาค คุณไก่กับคุณวันเพ็ญพาหลวงปู่มาแอบดูพิธีอย่างเงียบๆ โดยไม่มีใครล่วงรู้ เพราะหลวงปู่นั่งในรถซึ่งจอด แอบๆ อยู่ในเงามืดของต้นไม้ นับเป็นครั้งแรกที่หลวงปู่กลับมาเหยียบวัด หลังจากออกไปร่วมปี ท่านอยู่ดูไม่นานก็กลับ รุ่งขึ้นทำพิธีบวช โดยมีท่านเจ้าคณะจังหวัดเป็นผู้บวชให้ เมื่อคืนตอนทำขวัญนาค ท่านมาให้โอวาทก่อนแล้ว
มีอีกเรื่องจะเล่าให้ฟัง คือ สำนักสงฆ์ของหลวงปู่ขึ้นอยู่กับวัดลาดหญ้าไทร มีเจ้าคณะตำบลฯเป็นเจ้าอาวาส ท่านไม่ใคร่ชอบพระเณรของสำนักสงฆ์ธรรมอิสระนัก เพราะมีกรณีพิพาทกันอยู่ คือ ชาวบ้าน(คนเดียว)ไปร้องเรียนกับเจ้าคณะจังหวัดฯว่า ต้นไม้ของสำนักสงฆ์แผ่กิ่งก้านรุกล้ำที่ของเขา ในที่สุดทางสำนักสงฆ์ยินดีตัดส่วนที่ล้ำเข้าไป แต่เจ้าคณะตำบลฯสั่งให้โค่นทิ้ง ซึ่งทางนี้เห็นว่าสั่งเกินกว่าเหตุ จึงไม่ยอมทำตาม ฉะนั้นจึงกินใจมาจนทุกวันนี้ โชคดีที่เจ้าคณะจังหวัดฯเป็นผู้มีความยุติธรรม เข้าใจเหตุการณ์ ทำให้เจ้าคณะตำบลฯไม่กล้ารุนแรงกับทางวัด แต่ก็ไม่ค่อยจะสนับสนุน เช่น ไม่ยอมมาร่วมพิธี ทางวัดจะบวชพระต้องไปบวชวัดอื่น เรื่องนี้หลวงปู่ได้รับรายงานตลอด แต่ท่านวางเฉย บางครั้งก็ให้คำแนะนำแบบบัวไม่ให้ช้ำ น้ำไม่ให้ขุ่น ท่านไม่เคยมีเรื่องรุนแรงกับใคร จะหาทางออกที่ฉลาด นุ่มนวลและแยบคายเสมอ
"ลูกรัก... สัจจะและความจริงใจ เป็นเครื่องเสริมสร้างบุคลิกภาพ และความสำเร็จ"
บ่ายวันเสาร์มีพิธีสรงน้ำนาค กลางคืนมีพิธีทำขวัญนาคที่ศาลา อเนกประสงค์ซึ่งเพิ่งสร้างเสร็จหมาดๆ พูดถึงการทำขวัญนาค มีผู้ปกครองเด็กบวชเณรพาหมอทำขวัญมา ปรากฏว่าใช้เวลานานมากก....จนนาคป่วยไปหลายคน ปวดท้อง ปวดหัว อาเจียน ฯลฯ ความรู้ถึงหลวงปู่ต่อมาภายหลัง ท่านตำหนิว่า
"เอามาทำไม? แล้วพวกพระทำไมถึงไม่จัดการให้รวบรัด ปล่อยจนกลายเป็นทรมานเด็ก นี่ถ้ากูอยู่จะไล่"
คืนทำขวัญนาค คุณไก่กับคุณวันเพ็ญพาหลวงปู่มาแอบดูพิธีอย่างเงียบๆ โดยไม่มีใครล่วงรู้ เพราะหลวงปู่นั่งในรถซึ่งจอด แอบๆ อยู่ในเงามืดของต้นไม้ นับเป็นครั้งแรกที่หลวงปู่กลับมาเหยียบวัด หลังจากออกไปร่วมปี ท่านอยู่ดูไม่นานก็กลับ รุ่งขึ้นทำพิธีบวช โดยมีท่านเจ้าคณะจังหวัดเป็นผู้บวชให้ เมื่อคืนตอนทำขวัญนาค ท่านมาให้โอวาทก่อนแล้ว
มีอีกเรื่องจะเล่าให้ฟัง คือ สำนักสงฆ์ของหลวงปู่ขึ้นอยู่กับวัดลาดหญ้าไทร มีเจ้าคณะตำบลฯเป็นเจ้าอาวาส ท่านไม่ใคร่ชอบพระเณรของสำนักสงฆ์ธรรมอิสระนัก เพราะมีกรณีพิพาทกันอยู่ คือ ชาวบ้าน(คนเดียว)ไปร้องเรียนกับเจ้าคณะจังหวัดฯว่า ต้นไม้ของสำนักสงฆ์แผ่กิ่งก้านรุกล้ำที่ของเขา ในที่สุดทางสำนักสงฆ์ยินดีตัดส่วนที่ล้ำเข้าไป แต่เจ้าคณะตำบลฯสั่งให้โค่นทิ้ง ซึ่งทางนี้เห็นว่าสั่งเกินกว่าเหตุ จึงไม่ยอมทำตาม ฉะนั้นจึงกินใจมาจนทุกวันนี้ โชคดีที่เจ้าคณะจังหวัดฯเป็นผู้มีความยุติธรรม เข้าใจเหตุการณ์ ทำให้เจ้าคณะตำบลฯไม่กล้ารุนแรงกับทางวัด แต่ก็ไม่ค่อยจะสนับสนุน เช่น ไม่ยอมมาร่วมพิธี ทางวัดจะบวชพระต้องไปบวชวัดอื่น เรื่องนี้หลวงปู่ได้รับรายงานตลอด แต่ท่านวางเฉย บางครั้งก็ให้คำแนะนำแบบบัวไม่ให้ช้ำ น้ำไม่ให้ขุ่น ท่านไม่เคยมีเรื่องรุนแรงกับใคร จะหาทางออกที่ฉลาด นุ่มนวลและแยบคายเสมอ
