บทโศลกแห่งพุทธะอิสระ

ลูกรัก... จงอย่าทำอะไรเพียงแค่ซากหรือเสียมิได้
ลูกรัก... เจ้าจงอย่าทำชีวิตให้มีค่าแค่ฟองน้ำลายบนปลายลิ้นของชาวบ้าน
ลูกรัก... คนจริง เขาไม่ไหวติงต่อคำชม และไม่นิยมต่อคำนินทา
ลูกรัก... ขอได้โปรดอย่าใช้สมอง ความรู้สึกนึกคิด ความคาดเดา ความเคยชิน เป็นเครื่องบ่งบอกถึงความถูกผิดของสามัญสัตว์

ลูกรัก.... มีลมหายใจ มีชีวิต ได้พลัง ใช้พลัง สร้างสรรผลงาน

หมดลมหายใจ ไร้ชีวิต สิ้นพลัง ไร้ผลงาน นี่คือเรื่องของคนตาย