แล้งน้ำใจ นั่นคือ คนไร้คุณธรรม
เห็นความผิดพลาดแล้วขลาดกลัว นั่นคือ คนไม่พัฒนาปัญญา
มองปัญหา เป็นเรื่องน่าเบื่อ นั่นคือ คนไร้ความเพียร
ไม่อยากยุ่ง ธุระไม่ใช่ นั่นคือ คนเห็นแก่ตัว
.
- เมื่อรู้ตัวว่าเป็นคนแล้งน้ำใจ
แก้ได้ด้วยการฝึกที่จะแบ่งปัน ให้อภัย
.
- ถ้าต้องการจะพัฒนาปัญญา
ต้องไม่กลัว ที่จะแก้ไขความผิดพลาด
.
- หากอยากให้ความเพียรตั้งมั่น
ต้องเข้าไปเรียนรู้ศึกษาในทุกปัญหาที่เกิดขึ้น
.
- คนเห็นแก่ตัว
แก้ได้ด้วยการฝึกที่มองโลกด้วยความคิดที่ว่า
เราเป็นส่วนหนึ่งของโลก และโลกก็เป็นส่วนหนึ่งของเรา
โลกอยู่ได้ เราก็อยู่ได้
โลกอยู่ไม่ได้ เราก็อยู่ไม่ได้
.
หากต้องการอยู่ได้ จงอย่านิ่งดูดาย แล้วเข้าไปช่วยรับภารธุระด้วยสติปัญญา ที่รู้เห็นชัดตามความเป็นจริง
.
พุทธะอิสระ