Print
Hits: 1060

 

คราวที่แล้ว ได้พยายามอธิบายชี้แจง ลักษณะของจิตที่ไม่มีปัญญาให้ท่านทั้งหลาย ได้รับรู้ รับทราบกันไปแล้ว

ทั้งได้สรุปเอาไว้ว่า จิตที่มีปัญญา คือ จิตที่ ฉลาด สะอาด สว่าง สงบ

มีคำถามว่า แล้วเราจักทำอย่างไรให้จิตนี้

ฉลาด สะอาด สว่าง สงบ ได้หละ

ตอบง่ายๆ ว่า

อยู่กับจิต อย่าไปอยู่กับอารมณ์

อยู่กับหน้าที่ และธรรมชาติของจิต

อย่าไปอยู่กับ อาการของจิต

หน้าที่ของจิต คือ รับ จำ คิด รู้

อาการของจิต คือ

จิตรับต้องแบกอารมณ์

จิตจำ ต้องจำทุกสภาวะอารมณ์ ที่เข้ามาไม่ว่าจะดีหรือเลว

จิตคิดต้องปรุงแต่ง วิตกกังวล ทุรนทุราย ร้อนรุ่ม สับส่าย สับสน ฟุ้งซ่าน

จิตรู้ ต้องรู้ทุกเรื่อง ไม่เว้นแม้แต่เรื่องที่เลวร้าย

เหล่านี้คือมูลเหตุแห่งการสืบต่อ ยึดถือ ตกอยู่ในอำนาจ เป็นทาส และถูกจองจำ วนเวียนไม่รู้จบ

ท่านทั้งหลาย ต้องสำเหนียก สำนึก ระลึกอยู่เสมอๆ ว่า

หน้าที่ของจิต มีเพียงแค่ รับ จำ รู้ คิด

มิได้มีหน้าที่ ยึดถือ เป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ในสิ่งที่จิตนี้รับมา จำมา รู้มา คิดอยู่

เหมือนกับนายหรือนาง ธนาคาร ที่มีหน้าที่แค่รับ ฝาก คิด รู้ ยอดเงิน ที่เขามาฝาก

แต่มิได้เป็นเจ้าของเงินนั้นๆ

เช่นเดียวกัน หน้าที่ของจิตนี้ มีแค่ รับ จำ คิด รู้ ในอารมณ์ทั้งปวงเท่านั้น

หาได้มีหน้าที่ ยึดถือ ผูกพัน เอาอารมณ์นั้นๆ มาเป็นของตนไม่

ผู้ศึกษาวิถีจิต จักต้องตระหนัก สำเหนียก ระลึก นึกถึงอยู่เสมอๆ เช่นนี้

จักได้ไม่ต้อง ทำอารมณ์ ให้เป็นอาลัย เราจักได้ไม่มีอาลัย ในอารมณ์นั้นๆ

พุทธะอิสระ