บทโศลกแห่งพุทธะอิสระ

 
ลูกรัก
 
ลูกรัก
เจ้าจักสำคัญความนี้เป็นไฉน
 
ลูกรัก
เจ้าจักสำคัญความนี้เป็นไฉน
หลังจากพ่อได้อยู่ในสัปปายะทั้ง ๗ อันมี

 
ลูกรัก ...
เจ้าจักสำคัญความนี้เป็นไฉน
ไม่ว่าจะเป็นพรหม เทพ มนุษย์ ครุฑ นาค และผู้ยิ่งใหญ่มีฤทธิ์ มีเดช เดชศักดามากมายเพียงใด
หากมิได้ซึมซับ รับรู้ ความจริงอันประเสริฐทั้ง ๓ อย่างนี้ คือ
ไม่เที่ยง
เป็นทุกข์
ไม่มีอยู่จริง
ทั้งหมดล้วนต้องตกอยู่ในอำนาจแห่งมารทั้งนั้น
 
พุทธะอิสระ
เจ้าจักสำคัญความนี้เป็นไฉน
สรรพสิ่ง สรรพวัตถุ สรรพสัตว์ สรรพชีวิต ล้วนตกอยู่ในหลักธรรมชาติ ธรรมดา สามัญ คือ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป ที่ทิ้งเหลือเอาไว้ คือ ดี กับ ชั่ว

เจ้าจักสำคัญความนี้เป็นไฉน

ลูกรัก
พ่อได้ค้นพบว่า
คราใดที่จิตนี้ดื่มด่ำ หลงใหลในรสชาติแห่งกามคุณ
ครานั้น จิตนี้ก็จักกระชุ่มกระชวย กระฉับกระเฉง รื่นรมย์ แต่ก็สมอยากแค่ขณะหนึ่ง ขณะหนึ่ง
จนเราต้องทุ่มเทสรรพกำลังทุกชนิด แสวงหากามคุณนั้นๆ มาใหม่
เพื่อสนองความรื่นรมย์สมอยากนั้น
แต่ในที่สุด สิ่งที่เจ้าจักได้มา คือ ความเสื่อม คร่ำครา อ่อนระโหยโรยแรง ทุรนทุราย เดือดร้อนกายใจ จวบจนวันตาย
นี่น่ะหรือ คือ ผลรับอย่างที่เจ้าต้องการจริงๆ
--------------------------------------------
ลูกรัก
พ่อได้ค้นพบว่า
 
กามคุณมีรสชาติที่ปรุงจิตนี้ให้กระชุ่มกระชวย กระฉับกระเฉง รื่นรมย์ สมอยาก เป็นที่ตื่นตาตื่นใจแล้วก็จริง
แต่จิตที่ดื่มด่ำกับรสชาติของทาน ศีล สมาธิ สติ ปัญญา และเมตตาธรรม ย่อมอลังการ ตระการตา สุขุม งดงาม ผ่อนคลาย สงบเย็นยิ่งกว่า
--------------------------------------------
ลูกรัก
คราใดที่จิตนี้ของเจ้าเสพติดในรสของกามคุณ
จงอย่ามาถามหาความสุขุม ผ่อนคลาย สงบเย็น
พุทธะอิสระ
 

ที่มา: เฟสบุ๊ค "หลวงปู่พุทธะอิสระ"

ลูกรัก พ่อได้พบว่า
อาหารหล่อเลี้ยงร่างกายนี้ได้ฉันใด อารมณ์ก็หล่อเลี้ยงจิตใจนี้ได้ฉันนั้น

ลูกรัก พ่อได้พบว่า
เพราะอารมณ์ จึงทำให้มนุษย์กลายเป็นคน
เพราะอารมณ์ ทำให้คนกลายเป็นคนดีคนชั่ว
และเพราะความไม่มีอารมณ์ จึงทำให้มนุษย์และสัตว์กลายเป็นพระพรหม
และเพราะความไม่ยึดติด ไม่ตกเป็นทาสของอารมณ์ จึงทำให้มนุษย์ธรรมดากลายเป็นพระอริยะเจ้า

พุทธะอิสระ

 

ที่มา: เฟสบุ๊ค "หลวงปู่พุทธะอิสระ"

ลูกรัก พ่อได้ค้นพบว่า มือที่คว่ำเพื่อจะให้ มันเบาสบายกว่ามือที่หงายเพื่อจะรับ

ลูกรัก พ่อได้ค้นพบว่า ศีล นอกจากรักษากายวาจาให้เรียบร้อยแล้ว ใจนี้จำเป็นจะต้องมีสติสำรวม สังวร ระวังพฤติกรรมและจิตใจให้รู้จักละอายชั่วและเกรงกลัวต่อบาป อกุศลกรรมทั้งปวง ทั้งต่อหน้าและลับหลังด้วย

ลูกรัก พ่อได้รู้เห็นแจ่มชัดว่า ผู้มีปัญญาที่ซื่อตรงนั้น ไม่เพียงแค่พาตัวเองให้รอด ยังจะต้องช่วยเหลือคนอื่น ผู้อื่น สัตว์อื่น ให้รอดพ้นตามไปด้วย

พุทธะอิสระ

ลูกรัก... จงอย่าทำอะไรเพียงแค่ซากหรือเสียมิได้
ลูกรัก... เจ้าจงอย่าทำชีวิตให้มีค่าแค่ฟองน้ำลายบนปลายลิ้นของชาวบ้าน
ลูกรัก... ขอได้โปรดอย่าใช้สมอง ความรู้สึกนึกคิด ความคาดเดา ความเคยชิน เป็นเครื่องบ่งบอกถึงความถูกผิดของสามัญสัตว์
ลูกรัก... คนจริง เขาไม่ไหวติงต่อคำชม และไม่นิยมต่อคำนินทา

ลูกรัก.... มีลมหายใจ มีชีวิต ได้พลัง ใช้พลัง สร้างสรรผลงาน

หมดลมหายใจ ไร้ชีวิต สิ้นพลัง ไร้ผลงาน นี่คือเรื่องของคนตาย

ลูกรัก... เจ้าอย่าทำอารมณ์ให้เป็นอะไร และจะได้ไม่มีอะไรในอารมณ์นั้นนั้น

ลูกร้ก... จงจัดระเบียบของตน จนเป็นปกติของกาย

จงจัดระเบียบของกาย จนเป็นระบบของความคิด

ลูกรัก... คนฉลาดใช้กิเลส คนโง่โดนกิเลสใช้

ลูกรัก... เหล็กแท้ ไม่กลัวการทุบตี ทองแท้ ไม่กลัวการเผาไฟ เพชรแท้ไม่กลัวการเจียระไน... คนดีแท้แท้...ไม่กลัวการพิสูจน์

ลูกรัก...ลูกศิษย์ของหลวงปู่พุทธะอิสระ ต้องไม่มีเกียรติ ไม่มีชื่อเสียง และต้องไม่มีศักดิ์ศรี และต้องปราบพยศ ลดมานะ ละทิฐิ ทรงสติ ดำริเป็นสัมมา

ลูกรัก...

   รู้จริง ไม่ต้องจำ ทำได้ มีประโยชน์

   รู้ไม่จริง ถึงจำ ทำไม่ได้ มีแต่โทษ

ลูกรัก...ถ้าเจ้ารู้ว่า สรรพสิ่ง สรรพชีวิต เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เป็นปกติ ด้วยหัวใจรู้จริงๆแล้ว พ่อว่าเจ้าคงจะไม่กล้าบ้าไปด่า ยอมรับ หรือปฏิเสธในอะไรๆ เป็นแน่

ลูกรัก...จงใช้สมมุติ ยอมรับสมมุติ เคารพสมมุติ ให้เกียรติในสมมุติ สุดท้ายจงอย่ายึดติดในสิ่งที่เป็นสมมุติ นี่คือ วิมุตติธรรม

ลูกรัก...   ฟ้ามีอายุยืนยาว ดินมีอายุที่ยิ่งใหญ่ เหตุเพราะทั้งสองนั้นไซร้ มิได้อยู่เพื่อตนเอง